+ มอบให้ มิตรรักษ์ นักกลอน +

[ⒷⒼ*]

.

[❀●•♪.FairytaleDH﹎.εїз︷✿]

   ขอบคุณค่ะ มิตรรัก คิดถึงกันจัง 

[Yim sri]

ขอขอบคุณ BG* คนดียิ่ง

ไม่ทอดทิ้งห้องกลอน ให้หมองศรี

กาลเวลาผ่านมานับแรมปี

BG*นี้ ยังคงอยู่ คู่ห้องกลอน

[Yim sri]

ขอสัญญาต่อแต่นี้ มิทิ้งขว้าง

จะมิร้างห่างเห เฉไปไหน

จะรอรอ มิตรรัก สลักใจ

กลับมาใหม่ ให้ห้องนี้ สุขีเอย

[♡♡<Fairy>♡♡]

..ขอขอบคุณ  ไออุ่น    กรุ่นไอรัก
ได้ยลพักตร์   มวลมิตร  ยิ่งคิดถึง
เคยหยอกเย้า เคล้าเคียง เสียงอื้ออึง
เคยรำพึง....  รำพันอ้อน  กลอนกวี..
..เมื่อนานา    มวลมิตร    ติดธุระ..
ด้วยคงจะ..   จำเป็น      เช่นหน้าที่
ต้องขอบคุณ  น้ำใจ       ท่านบีจี..
มิตรกวี.....   คลายเหงา  เย้าหยอกกัน

***   ขอบคุณท่าน ⒷⒼ* มากมายเลยนะคะ สำหรับรูปภาพแสนสวยงาม

[ตาต้อม]

ไม่ได้หนี ไม่ได้หาย ไม่ได้ห่าง
ไม่ได้จาง ไม่ได้จบ ไม่หลบฝัน
ยังแวะเวียน เวียนแวะมา หาทุกวัน
แต่ความฝัน วันนี้ มีน้อยเกิน....

อยากจะเขียน ระบาย ความรู้สึก
แต่ลึกๆ ในใจ ก็ขัดเขิน
กลัวไม่ซาบ ไม่ซึ้ง ไม่เพลิดเพลิน
กลัวมิตรเมิน ไม่มอง หมองอารมณ์....

เพราะบทกลอน จากใจ ไม่เลิศหรู
แค่คุณครู พักลักจำ นำผสม
ดึงอักษร จากหัวใจ ในสายลม
เสียงชื่นชม ยังแผ่วเบา เขาอาจเมิน...

เพราะไม่รู้ มีไหม ใครอยากอ่าน
อยากจะถาม เหมือนกัน แต่มันเขิน
ด้วยรู้อยู่ แก่ใจ ไม่เก่งเกิน
แค่คนเดิน วนเวียน เขียนกวี

อยากระบาย ความในใจ ให้ใครบ้าง
เผื่อมีผู้ ผ่านทาง กลางวิถี
มาเยี่ยมเยียน ชื่นชม สมฤดี
เพียงแค่นี้ ที่รออยู่ มิรู้ลืม......





 



 

[Cupid]

ขออภัย ในจิต เหล่ามิตรรัก
มิได้คิด แปรพักตร์ หรือหักหาย
แต่ภาระ ที่หอบ อยู่รอบกาย
ทุกเช้าสาย บ่ายค่ำ กรำทุกวัน

ต้องลงมือ ตัดกิ่งไม้ และใบหญ้า
รอบอาณา บริเวณ ขอบเขตขัณฑ์
ด้วยตนเอง ด้นไป ในไพรวัลย์
หน้าเป็นมัน เหงื่อตก โชกทั้งตัว

เข้าห้องกลอน เวิ้งว้าง มานั่งบื้อ
สมองตื้อ บ้องตัน มันเวียนหัว
ทั้งบีบกลั่น คั้นเค้น ไม่เป็นตัว
ไม่อยากมั่ว แต่งกลอน วอนเข้าใจ


  

[Yim sri]

ไม่ได้หนี ไม่ได้หาย ไม่ได้ห่าง
ไม่ได้จาง ไม่ได้จบ ไม่หลบฝัน
ยังแวะเวียน เวียนแวะมา หาทุกวัน
แต่ความฝัน วันนี้ มีน้อยเกิน....

อยากจะเขียน ระบาย ความรู้สึก
แต่ลึกๆ ในใจ ก็ขัดเขิน
กลัวไม่ซาบ ไม่ซึ้ง ไม่เพลิดเพลิน
กลัวมิตรเมิน ไม่มอง หมองอารมณ์....

เพราะบทกลอน จากใจ ไม่เลิศหรู
แค่คุณครู พักลักจำ นำผสม
ดึงอักษร จากหัวใจ ในสายลม
เสียงชื่นชม ยังแผ่วเบา เขาอาจเมิน...

เพราะไม่รู้ มีไหม ใครอยากอ่าน
อยากจะถาม เหมือนกัน แต่มันเขิน
ด้วยรู้อยู่ แก่ใจ ไม่เก่งเกิน
แค่คนเดิน วนเวียน เขียนกวี

อยากระบาย ความในใจ ให้ใครบ้าง
เผื่อมีผู้ ผ่านทาง กลางวิถี
มาเยี่ยมเยียน ชื่นชม สมฤดี
เพียงแค่นี้ ที่รออยู่ มิรู้ลืม......





 



 

ไม่ได้อ่านกลอนเพราะๆของตาต้อมมานานแล้ว
คิดถึงจังเลยค่ะ

ครูต้อยขา  ท่านนัมเบอร์ไนน์ ขา ยู้ฮุ อยู่ไหนนนนน
ปิ๊กมาไวไว เน้อ

[ⒷⒼ*]

 

[>_อนัตตา_<]

 

  เป็นเวลา  สิบห้าปี  ที่ตีจาก (มากไปมั้ย) 
ภาระมาก  หัวมันตื้อ  รื้อกันใหญ่
กว่าจะได้  บทกลอนนี้   ก็เกือบไป 
นั่งคิดไว้  พิมพ์แล้วลบ  จบไม่เป็น.....

   แต่ก็ลอง  สู้สักตั้ง  ไม่มีถอย 
ตะวันคล้อย  เลื่อนลงเขา  เราก็เห็น
ป่านฉะนี้  ยังหมกหมุ่น  แม่เนื้อเย็น 
กว่าจะเข็ญ  ครกขึ้นดอย  ย้อยเลยพุง.....ฮ่าๆๆๆๆ

[ⒷⒼ*]

  เป็นเวลา  สิบห้าปี  ที่ตีจาก (มากไปมั้ย) 
ภาระมาก  หัวมันตื้อ  รื้อกันใหญ่
กว่าจะได้  บทกลอนนี้   ก็เกือบไป 
นั่งคิดไว้  พิมพ์แล้วลบ  จบไม่เป็น.....

   แต่ก็ลอง  สู้สักตั้ง  ไม่มีถอย 
ตะวันคล้อย  เลื่อนลงเขา  เราก็เห็น
ป่านฉะนี้  ยังหมกหมุ่น  แม่เนื้อเย็น 
กว่าจะเข็ญ  ครกขึ้นดอย  ย้อยเลยพุง.....ฮ่าๆๆๆๆ

อ่านกลอนนัตตี้แล้ว ไม่ได้ขึ้นเขาสักหน่อย





























































แต่ออกทะเลโลดดดดดดดดดดด

[>_อนัตตา_<]

อ่านกลอนนัตตี้แล้ว ไม่ได้ขึ้นเขาสักหน่อย





























































แต่ออกทะเลโลดดดดดดดดดดด

แม๋ๆๆๆๆ พี่บีจี ถ้าเป็นไปตามแบบแผน ก็ไม่ใช่หนูสิคะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
อ่ะ......หนูเอากลอนมาฝากค่ะ อิอิอิอิ

[❀●•♪.FairytaleDH﹎.εїз︷✿]

   ดีใจจัง บรรยากาศเก่าๆกลับมาแล้ว
          คึกคัก คักคึก ใจมันเต้นตั๊กตึ๊ก   

[♡♡<Fairy>♡♡]

หายไปไหน   กันหมดหนอ รอเพื่อนกลับ
เพื่อนหายวับ  ลับไปไหน  ใยเงียบเหงา
...มิตรกวี....   ที่เคยเห็น   เช่นดังเงา..
ทิ้งห้องเปล่า   เศร้าจัง...   นั่งเฝ้าคอย
ด้วยความหวัง  ตั้งตารอ     ไม่ท้อหรอก
แค่อยากบอก   เต็มใจรอ    ไม่ท้อถอย
คงสักวัน.....   ร่วมเฮฮา     ตั้งท่าคอย
อาจช้าหน่อย  แต่เชื่อมั่น    ท่านต้องมา..

....คิดถึงมิตรรัก นักกวีทั้งหลาย..จังเลยค่าาา...^0^
... .... .

[❀●•♪.FairytaleDH﹎.εїз︷✿]

เอาอีกค่ะ พี่ๆ ป้าๆ ลุงๆ หนูจะรอนะคะ นะ นะ นะ

หนูขอร้องง~~~

[GOLDEN RIVER]

สนิมกลอนจับกรังในคลังจิต         ต้องสะกิดสะเกาเขย่าขยำ
กว่าจะได้บทกวีทีละคำ           ดูไม่ช่ำชองชาญเช่นกาลเดิม

เคยร่ายบทรจนาภาษารัก         พอหยุดพักนานไปไม่ฮึกเหิม
วันนี้เก็บใยเก่าเข้ามาเติม         ถักทอเพิ่มแต้มสีกวีพรม

พรมกวีสีไม่สดบทกลอนกร่อย         รสชาติถ้อยไม่หวานอาจพาลขม
ขออภัยหากขัดคาเคืองอารมณ์      จะค่อยข่มขัดเกลาให้เงางาม

เห็นห้องกลอนเปลี่ยวเหงาก็เศร้าจิต   เกรงหากปิดห้องไปแล้วใจหวาม
จึงต้องลุกมาร่ายบรรยายความ        สู่สนามนักกวีศรีเชียงราย.........

                  “นทีทอง”
                  Golden  River
                    1  กันยายน 2556