เป๋นวัดเก่าในเขต "เมืองเวียงป่าเป้า" ครับ
เข้าใจ๋ว่าเป๋นวัดในท้องถิ่นเลยยังคงสภาพเดิมได้นักกว่า ต่างจากวัดในเมืองใหญ่
บทความหนี้ copy เปิ้นมาแหมกำ ลองอ่านผ่อน่อครับวัดศรีสุทธาวาส - วัดเก่าแก่ 541 ปีวัดศรีสุทธาวาสเป็นวัดเก่าแก่ที่อยู่ในเขต อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย
ซึ่งมีความเกี่ยวพันกับเมืองเวียงป่าเป้ามาตั้งแต่โบราณ
เนื่องจากมีการพบซากอาคารศาสนสถานหลายแห่งในบริเวณวัด
ทำให้มีการสันนิษฐานว่ามีการสร้างเมืองใหม่ลงในพื้นที่เมืองเก่า
ส่วนวัดศรีสุทธาวาสมีสร้างขึ้นเมื่อใดนั้น ไม่สามารถระบุได้ชัดเจนค่ะ
จากข้อความในแผ่นศิลาจารึกระบุว่าสร้างขึ้นใน พ.ศ.2011 โดยอุตรผลคุนะฤกษ์และเจ้าพันนา
ส่วนตำนานสมุดข่อยระบุเป็นปี พ.ศ.2286
ในสมัยพญามังรายต่อมา ใน พ.ศ.2426 พระอุตตมะจากวัดศรีค้ำ ได้ทำการมาบูรณะวัดขึ้นใหม่
ร่องรอยของประวัติศาสตร์โดยเฉพาะโบราณสถานภายในวัดศรีสุทธาวาส
ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีค่ะ โดย หอพระไตรปิฎก ที่สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.2446
โดยช่างชาวพม่า ได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานโดยกรมศิลปากรใน พ.ศ.2544
(วารสารเมืองโบราณ) หอพระไตรปิฎก หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า
หอไตร ถือเป็นโบราณสถานที่สำคัญที่สุดค่ะ เพราะหาดูได้ยาก
และเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้นักท่องเที่ยวที่มาเยี่ยมเยือนรู้จักวัดศรีสุทธาวาส 
หอพระไตรปิฎก มีลักษณะเป็นหอธรรม 2 ชั้นทรงล้านนา หันหน้าออกทางทิศใต้
หลังคามุงด้วยกระเบื้องดินเผา เสาก่ออิฐถือปูนที่ภายในเป็นเสาไม้ประดู่
และตกแต่งด้วยไม้สักด้วยอายุที่เก่าแก่กว่าร้อยปี ทำให้หอพระไตรปิฎกมีสภาพชำรุดทรุดโทรม
ชาวบ้านและวัดศรีสุทธาวาสจึงได้ทำการบูรณะหอพระไตรปิฎกนี้ขึ้นใหม่
เริ่มทำการรื้อถอนตั้งแต่วันที่ 23-29 เมษายน 2550 จากการรื้อถอนครั้งนี้ทำให้ขุดค้นพบวัตถุโบราณ
ได้แก่ เหรียญรูปี ซึ่งสันนิษฐานว่าเป็นเหรียญรูปีของอินเดียและอังกฤษที่ใช้ในการค้าขายกับพม่า
ในอดีต และยังพบพระพุทธรูปเชียงแสนยุคต้น ลักษณะเป็นเนื้อทองสัมฤทธิ์
ซึ่งพระอธิการบรรพต คัมภีร์โร เจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน ได้ให้ความเห็นว่า
น่าจะเป็นพระพุทธรูปจากแนววิหารเก่าของวัดมากกว่าที่จะเกี่ยวข้องกับการสร้างหอพระไตรปิฎก
(สโมสรพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น) ซึ่งหลังจากบูรณะแล้วก็มีสภาพที่สวยงามขึ้นตามภาพขวามือค่ะ
ท่านเจ้าอาวาสได้ให้ความรู้ว่า การบูรณะจะคงสภาพเดิมไว้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบของเสา
หรือลายไม้แกะสลัก
ศาสนสถานภายในบริเวณวัดศรีสุทธาวาส ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีค่ะ
ทำให้เราสามารถเรียนรู้และศึกษาศิลปวัฒนธรรมในสมัยโบราณที่หาดูได้ยากยิ่งในปัจจุบัน
ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของช่างไทใหญ่และสิบสองปันนาที่มีความวิจิตรงดงามเป็นอย่างมาก
ได้แก่
- พระธาตุเจดีย์ รูปทรงสถาปัตยกรรมแบบสิบสองปันนา ทรงลอมฟาง
- พระอุโบสถ ที่สร้างตั้งแต่ พ.ศ.2451 มีมุขสร้างคร่อมบันไดรูปปูนปั้นครุฑแบกนาค
ยักษ์แบกนาค และแม่พระธรณีบีบมวยผม
- วิหาร ที่ภายในมีพระประธานแบบพม่าบนฐานชุกชี ซึ่งฐานมีปูนปั้นเล่าเรื่องเวชสันดรชาดก
กัณฑ์ชูชกและกัณหาชาลี
นอกจากนี้ในวัดยังมี พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น จัดแสดงประวัติความเป็นมาของเวียงป่าเป้า
และที่วิหารราย ได้จัดให้เป็นศูนย์การเรียนรู้ชุมชนซึ่งรวบรวมข้างของเครื่องใช้ในสมัยโบราณไว้
มากมาย เช่น เครื่องใช้ในการเกษตร กี่ทอผ้า เครื่องจักสาน เครื่องซอยยาสูบ ครกตำข้าว เป็นต้น
แต่น่าเสียดายค่ะที่ไม่ได้จัดแสดงให้เป็นระเบียบเรียบร้อย และข้าวของเหล่านี้ก็ไม่ได้ถูกเก็บรักษาไว้
อย่างดี ทั้งนี้เนื่องมาจากชาวบ้านส่วนใหญ่ยังไม่เห็นถึงความสำคัญของสิ่งของเหล่านี้
จะทุ่มเทให้กับศาสนสถานเป็นสำคัญ จึงทำให้ขาดงบประมาณในการดูแลรักษา
หากเป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ ก็เป็นที่น่าเสียดายที่ร่องรอยของประวัติศาสตร์อาจจะขาดหายไปได้นะคะ
ที่มา
http://www.maekhachancity.com/2009/12/541.htmlเว็บของเมืองแม่ขะจาน
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
