วันหนึ่งไอสไตน์ถามนักเรียนในห้องเรียนว่า
"มีคนซ่อมปล่องไฟสองคนกำลังซ่อมปล่องไฟเก่า
พอพวกเขาออกมาจากปล่องไฟปรากฎว่าคนหนึ่ง
ตัวสะอาด อีกคนหนึ่งตัวเลอะเทอะเต็มไปด้วยเขม่า
ขอถามหน่อยว่าคนไหนจะไปอาบน้ำก่อน"
นักเรียนคนหนึ่งตอบว่า
"ก็ต้องคนที่ตัวสกปรกเลอะเขม่าควันสิครับ"
ไอน์สไตน์พูดว่า "งั้นหรือ ลองคิดดูให้ดีนะ
คนที่ตัวสะอาดเห็นอีกคนที่ตัวสกปรกเต็มไปด้วย
เขม่าควัน เขาก็ต้องคิดว่าตัวเองออกมาจากปล่องไฟเก่าเหมือนกัน
ตัวเขาเองก็ต้องสกปรกเหมือนกันแน่ๆเลย
ส่วนอีกคนเห็นฝ่ายตรงข้ามตัวสะอาด ก็ต้องคิดว่า
ตัวเองก็สะอาดเหมือนกัน ตอนนี้ผมขอถามพวกคุณ
อีกครั้งว่า ใครที่จะไปอาบน้ำก่อนกันแน่"
นักเรียนคนหนึ่งพูดขึ้นมาด้วยวามตื่นเต้นว่า
"อ๋อ ผมรู้แล้ว พอคนที่ตัวสะอาดเห็นอีกคนสกปรก
ก็ต้องนึกว่าตนเองสกปรกแน่ แต่คนที่ตัวสกปรก เห็นอีกคนสะอาด
ก็นึกว่าตนเองไม่สกปรกเลย
ดังน้นคนที่ตัวสะอาดต้องวิ่งไปอาบน้ำก่อนแน่เลย...
ถูกไหมครับ..."
ไอน์สไตน์มองไปที่นักเรียนทุกคน นักเรียนทุกคน ต่างเห็นด้วยกับคำตอบนี้
ไอน์สไตน์จึงค่อยๆพูดขึ้น อย่างมีหลักการและเหตุผล
"คำตอบนี้ก็ผิด ทั้งสองคนออกมาจากปล่องไฟเก่า
เหมือนกัน จะเป็นไปได้อย่างไรที่คนหนึ่งะอาด
อีกคนหนึ่งจะสกปรก
เมื่อความคิดของคนเราถูกชักนำจนสะดุด
ก็จะไม่สามารถแยกแยะ และหาเหตุผลแห่งเรื่องราวที่แท้จริงออกมาได้..."
"จงออกจากพันธนาการของความเคยชิน
หลบเลี่ยงจากกับดักทางความคิด
หลีกหนีจากสิ่งที่ทำให้เราหลงจาก ความถูกต้อง
แล้วคุณจะพบสิ่งที่เรียกว่า
"ความเป็นจริง"
ที่มา :
http://pbmath.exteen.com/20090126/entry-5(ผิดห้องไหมน้า)
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
