เชียงเหมี้ยงฅ่ำพระญา (นิทานของชาวไทยวน)เชียงเหมี้ยงนี้ (บางแห่งเป็น "เซียงเหมี้ยง" "เจียงเหมี้ยง" หรือ เสี้ยงเหมี้ยง") เป็นเรื่องที่ สัมพันธ์กับเรื่อง "กะต๊ำป๋าค่ำตุ๊" เพียงแต่เรื่อง "เชียงเหมี้ยงฅ่ำพระญา" นี้ไม่ค่อยมีเนื้อหามากนัก
พระรูปหนึ่งเรียกว่าเชียงเหมี้ยง (แปลว่า นักบวช หรือคนที่เคยบวชชื่อเหมี้ยง) ไปนั่งอยู่ริมแม่น้ำ เพื่อจะอาบน้ำ พอดีพ่อค้าวัวมาถึงฟากตรงกันข้าม พ่อค้าจึงตะโกนถามพระเชียงเหมี้ยงว่า น้ำนั้นข้ามได้ หรือไม่ พระตอบว่าข้ามไม่ได้ พ่อค้าวัวก็ไม่เชื่อก็ข้ามไป ปรากฏว่าน้ำลึกแค่เข่า ก็ไล่วัวข้าม และว่าพระ โกหกเพราะตนข้ามมาได้ พระรูปนั้นก็ไปขวางหน้าวัวไว้และพูดว่า พ่อค้าวัวไม่ได้ "ข้าม" แต่ "ลัด" น้ำมา จะถือว่าตนโกหกย่อมไม่ได้ พ่อค้าก็ยอมแพ้ และยอมให้เมี่ยงแก่พระ พระจึงได้ชื่อว่าเชียงเหมี้ยง ซึ่งมัก ออกเสียงเป็น เสี้ยงเหมี้ยง ซึ่งแปลว่า "เสียเมี่ยง") ตั้งแต่นั้นมาเชียงเหมี้ยงเมื่อสึกแล้วได้ไปทำงานในสำนักของเจ้าเมือง ครั้งหนึ่งเจ้าเมืองจะออกไปเที่ยว จึงสั่งเชียงเหมี้ยงว่า ให้ไป "ตัดเสาเรือน" ให้มากๆ แล้วเจ้าเมืองก็จากเมืองไป เชียงเหมี้ยงก็เที่ยวตัด เสาบ้านของชาวบ้าน เมื่อเจ้าเมืองกลับมาเห็นเสาบ้านถูกฟันก็ถามเชียงเหมี้ยงๆก็อ้างว่าเจ้าเมืองสั่งให้ฟันเสาบ้านไม่ใช่หรือ เจ้าเมืองก็หมดปัญญา
เครดิต
http://www.lannaworld.com/story/tales/jmkumpy.html
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
