ยอดมนุษย์ น่าตบกาลที่สุดที่ประสบมา แบบที่ 1 - 3

[thewa_k]

มนุษย์ฝากซื้อของแบบไร้สติสัมปะชัญญะ

1.เนื่องจากผมเป็นคนที่เดินทางบ่อย และชอบท่องเที่ยว
 จึงได้มีโอกาสพบกับมนุษย์ประเภทนี้บ่อยพอสมควรครับ
 ...นั่นคือ “มนุษย์ฝากซื้อ” ...
 
จริงๆผมเองไม่มีปัญหาอะไรกับการฝากซื้อของเท่าไรหรอกครับ
 ตราบใดที่เป็นของที่หาซื้อง่าย ขนส่งง่าย น้ำหนักเบา ไม่ผิดกฏหมายศุลกากร
 เพราะผมเองก็มักจะตั้งเงื่อนไขกฏเหล็กเอาไว้อยู่แล้วสำหรับการฝากซื้อ
 นั่นคือ ต้องมีชื่อหรือรูปสินค้าชัดเจน เอาให้เห็นเลยว่าหน้าตาเป็นยังไง
 หาซื้อได้ที่ไหน ราคาเท่าไร เอากี่อัน รุ่นไหน สีไหน ระบุมาให้ชัด
 มึงไม่ต้องมาบอก “อันไหนสวยก็เอาอันนั้น” เพราะกูจะเลือกอันอุบาทว์ที่สุดให้มึง
 ถ้ามันเป็นสินค้าที่มีสี 200 สีให้เลือก กรุณาระบุสีด้วย ไม่งั้นกูเลือกสีที่กูชอบแต่มึงเกลียด
 ถ้าเป็นของแพง ผมจะรูดการ์ดแล้วชาร์จตามเรทที่บัตรเครดิตเรียกเก็บ
 ถ้าใครที่สามารถรับเงื่อนไขพวกนี้ได้ ผมก็ไม่มีปัญหาครับ
 
แต่มันจะมีมนุษย์ฝากซื้อจำพวกหนึ่ง ที่ผมรู้สึกน่าตบกบาลมาก
 มนุษย์พวกนี้เหมือนมีโปรแกรมฝังไว้ในสมองว่าถ้ามีคนรู้จักไปเมืองนอก
 ต้องฝากซื้อของสักอย่างนึง อะไรก็ได้ คิดซะว่าประหยัดค่าเครื่องบิน
 
มีคนคนหนึ่ง ที่ผมพูดขึ้นมาลอยๆว่า “เออ...เดี๋ยวเดือนหน้าจะไปญี่ปุ่นนะ”
 ท่านเล่นไปเข้ากูเกิ้ล เข้าพันทิปศึกษาหาข้อมูลว่าไปญี่ปุ่นแล้วมีอะไรน่าซื้อ
 ประหนึ่งว่ากำลังทำวิทยานิพนธ์ปริญญาโทเรื่อง “ของฝากยอดนิยมจากญี่ปุ่น”
 ขนาดมันทำรายงานส่งอาจารย์ มันยังไม่ค้นคว้ากันลึกซึ้งขนาดนี้เล้ย...
 
หรือบางคนก็เป็นประเภท “ขี้เกียจหิ้วเอง” คือจะฝากซื้อของหิ้วยากๆ แตกหักง่าย
 (ซึ่งประเทศเหล่านั้นมันก็เคยไปมาแล้ว หรือยังไปเรื่อยๆนะ แต่ประเด็นคือ มันขี้เกียจหิ้วเอง)
 หรือไม่ก็เป็นของประเภทที่บรรจุใส่กล่องขนาดเท่าบ้าน กินพื้นที่ไปครึ่งกระเป๋าเดินทาง
 อาทิเช่น รองเท้า Onitsuka tiger เป็นต้น นึกภาพออกใช่มั้ยฮะ กล่องรองเท้าน่ะ
 นี่ยังดีนะ ที่มันไม่ฝากกูหิ้วนกพิราบย่างหรือ Playstation 3 กล่องยักษ์มาให้
 
อนึ่ง, มนุษย์พวกนี้หลายคนเป็นคนใกล้ชิดสนิทสนม
 ความใกล้ชิดสนิทสนมจึงไปบังตา ทำให้ลืมไปว่ากูไปเที่ยวของกูนะ
 กูเองก็ต้องซื้อของของกูเอง ซื้อของฝากญาติพี่น้อง อาอี๊อาอึ้มอาม่า
 กรุณามีสติยั้งคิดก่อนจะฝากซื้อของนะครับ...
 
อสอง, ถ้าทริปไหนที่ผมคำนวณไว้ล่วงหน้าแล้วว่า มีที่ในกระเป๋าเดินทางเหลือพอแน่ๆ
หรือว่ามีเวลาพอที่จะดูของให้ได้ ผมจะเป็นคนออกปากถามก่อนเองครับว่า "อยากได้อะไรมั้ย"
 
2. มนุษย์ร่องตูดหนีบเสาในรถไฟฟ้า
 
หากจะนับบริการขนส่งมวลชนในประเทศไทยที่ผมใช้อยู่ในปัจจุบัน
 ก็คงเหลือแต่เครื่องบิน และรถไฟฟ้าเท่านั้นครับ ที่ผมยังใช้อยู่เป็นประจำ
 และในรถไฟฟ้านี่ผมจะเจอคนประเภทนี้เป็นประจำครับ...
 
มนุษย์ประเภทนี้ เมื่อพิจารณาดีๆ อาจจะถูกจำแนกไปในหมวดคนพิการ
 ...พิการทั้งทางร่างกายและจิตใต้สำนึก ...
 
มนุษย์ประเภทนี้จะเหมือนมีปัญหาที่กระดูกเชิงกราน หรือหมอนรองกระดูกทับไขสันหลัง
 ทำให้มีปัญหาเรื่องการทรงตัว ไม่สามารถยืนตั้งฉากกับพื้นโลกเก้าสิบองศาได้ด้วยตัวเอง
 จึงต้องใช้อวัยวะช่วยค้ำยัน นั่นคือ “ร่องตูด” (...ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของอวัยวะก็ได้)
 โดยเอาร่องตูดนั้น “install” หรือ “เหน็บ” เข้ากับเสากลางรถไฟฟ้า แผ่นหลังพิงเสา
 แล้วพอยท์เท้าทั้งสองจิกยื่นไปข้างหน้าเพื่อรักษาสมดุลในการทรงตัว
 เมื่อเริ่มทรงตัวได้แล้ว สมองก็จะตัดระบบเข้าสู่โหมดโลกส่วนตัวทันที
 ไม่ว่าจะเป็นโหมดไอพอด โหมดโทรศัพท์คุยกับแฟน โหมดเล่นเกมในไอโฟน
 โดยระบบการมองเห็นและจิตใต้สำนึกจะเป็นอัมพาตไปชั่วขณะ
 กล่าวคือ จะไม่รู้ถึงความเป็นไปว่ารถจะแน่นขนาดไหน มีคนไม่มีที่เกาะกี่คน
 มันก็จะเอาร่องตูดยึดไว้กับเสานั่นจนกว่าจะถึงสถานีปลายทางนั่นล่ะ
 
มนุษย์พิการสายพันธุ์นี้หาพบได้ทั้งใน BTS และ MTR
รวมถึงยวดยานพาหนะทุกประเภทที่มีเสาอยู่ในห้องโดยสาร
 
 อนึ่ง, หากสตรีท่านใด มีปัญหาประเภทนี้ แต่ใช้ “ร่องนม” ในการยึดเกาะแทน
 ขอให้ติดต่อมาโดยด่วน มีคนยินดีออกค่าใช้จ่ายในการรักษาเลี้ยงดูและค่าอพาร์ทเมนต์ให้

3. มนุษย์ที่หื่นกระหายที่นั่งในรถเมล์/รถไฟฟ้าเกินสมควร
 
ข้อนี้อาจทำให้แฟนคลับเพศหญิงของบล๊อกผมหายหน้าไป 15%
 และอาจจะเกิดเอนทรี่ด่าทอประณามหยามเยียดบล๊อกผมอีกหลายเอนทรี่
 หรือดีไม่ดี เจ๊ระเบียบรัตน์อาจจะลุกขึ้นมาต่อต้านขอสั่งปิดบล๊อกผม
 ในข้อหาเหยียดหยามสตรีเพศ ... (จริงๆก็อยากอยู่นะ อยากดัง...)
 แต่ยังไงก็ยอมครับ แบบว่าอึดอัดมานาน ...
 
คือผมเข้าใจดีนะครับ ว่าผู้ชายควรเอื้อเฟื้อที่นั่งแก่เด็ก สตรี และคนชรา
 แต่คำว่า “เอื้อเฟื้อ” มันไม่ได้เป็นกฏหมาย มันไม่ได้มีความผูกมัดอะไรขนาดนั้น
 ไม่ใช่ว่า ไม่เอื้อเฟื้อแล้วจะต้องโดนลงโทษด้วยการโดนจับขึงรุมดีดเจี๊ยว...
 
ตัดภาพบนรถ BTS จากบริเวณเสาในข้อด้านบนมาที่บริเวณที่นั่งครับ...
 ผมเจอบ่อยมากนะครับ ที่ผู้ชายนั่ง (เพราะนั่งมาจากสถานีต้นทางก่อนแล้ว)
 แล้วผู้หญิงยืน แล้วผมจะรู้สึกได้ทั้งจากหน้าตาและออร่าที่เปล่งออกมา
 เหมือนผู้หญิงจะนึกในใจ “นี่คุณ! ลุกสิ! ลุกให้ชั้นนั่งเดี๋ยวนี้ อะไรกัน มันเป็นหน้าที่ของคุณนะ”
 หลายคนนี่มีการแสดงออกมาที่ใบหน้าและท่าทางอย่างเห็นได้ชัดจริงๆนะ
 
อย่างผมเองถ้าเป็นฝ่ายนั่ง ผมก็จะลุกให้เด็ก สตรี เป็นครั้งคราวนะครับ
 (แต่สำหรับคนชราผมลุกให้ทุกครั้ง แบบว่าเป็นโรคแพ้คนแก่อะครับ)
 แต่ไอ้บางครั้งคราวเนี่ย อยากให้เข้าใจด้วยว่าบางทีผมเหนื่อยอะ ผมง่วงอะ
 เป็นผู้ชายก็เหนื่อยเป็น ง่วงเป็นนะ ไม่ต้องอดทนตลอดเวลาได้มั้ยอะ
 ขอนั่งสบายๆ ตากแอร์เย็นๆสักห้าสถานีได้มั้ย ขอเหอะนะ นะ นะ ...
 
อดทนนิดนึงนะครับคุณผู้หญิง ไหนๆสมัยนี้เราก็สิทธิเท่าเทียมกันแล้ว
 ผลัดกันนั่งนะครับ ผลัดกันๆ ...ไว้คราวหน้าผมนอนมาเต็มอิ่ม ผมลุกให้นะ
 
(ปล. ใครพาเด็กเล็กขึ้นมา ผมจะรีบลุกให้เด็กมันนั่งก่อนเลยครับ ไม่ต้องขอเลย
 ก่อนที่เด็กมันจะร้องไห้แล้วหยุดไม่ได้ เป็นความอะเฟรดขั้นสูงสุดในชีวิตผมเลยอะ)
 
ไว้มารอดู อีก 7 แบบ ที่เหลือกันครับ ปล.วันละนิดละหน่อย

[thewa_k]

http://www.chiangraifocus.com/forums/index.php?topic=151940.0

มนุษย์ที่น่า......ที่เหลือตามลิ้งค์นี้ครับ