ยังมีอีกเรื่องราวเกี่ยวกับความน่าสะพรึงกลัวของจรเข้ในเขตดาร์วิน เมื่อปี 2550 มีเหตุการณ์สองพี่น้องออสซี่อายุ 7 และ 9 ขวบ ลงเล่นน้ำในคลองหลังบ้านซึ่งลึกเพียงสะเอวผู้ใหญ่ เป็นคลองน้ำใสพอประมาณ แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ขณะที่สองพี่น้องเล่นน้ำกันอยู่ลำพัง พี่สาวก็จมหายไปต่อหน้าต่อตา พักใหญ่ๆ ก็โผล่ส่วนหัวขึ้นมาแต่เป็นสภาพอยู่ในปากจรเข้ตัวมหึมา สภาพหัวห้อยตกลงมา และจรเข้ก็พาเธอว่ายหายไปกับกระแสน้ำ ส่วนคนน้องได้สติก็กรีดร้องวิ่งหาผู้ใหญ่ บอกเรื่องราวให้ทราบ พวกผู้ใหญ่ก็ระดมคนออกตามหา ขอเพียงแค่เจอจรเข้ หรือเศษชิ้นส่วนของเด็กน้อยก็ยังดี เจ้าหน้าที่ก็ระดมกำลังออกช่วยเหลือเต็มที่ จนรุ่งเช้าพบเพียงแค่เศษกางเกงในของเหยื่อตัวน้อย ไม่พบแม้แต่จรเข้ ซึ่งไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะหลงเข้ามาในเขตนี้ได้ และยังมีขนาดใหญ่มากจากคำบอกเล่าของเด็กผู้น้อง จนทางการประกาศให้ทุกเขตที่มีแหล่งน้ำในเขตดาร์วินเป็นเขตอันตรายจากจรเข้
นอกจากจรเข้แล้ว ดาร์วินยังชุกชุมด้วยฝูงฉลามขาวที่ว่ายวนเวียนอยู่นอกชายฝั่ง พร้อมจะทำร้ายผู้คนตลอดเวลา ทั้งยังมีงูพิษอยู่ตามแหล่งชุ่มชื้นทั่วไป แต่ด้วยความที่เป็นเขตร้อนคล้ายภาคใต้ของเมืองไทย ซึ่งบางวันในหน้าร้อนอุณภูมิสูงถึง 40 องศา แต่ยังคงด้วยธรรมชาติป่าฝนและสัตว์ป่า มนต์เสน่ห์นี้จึงยังคงมีผู้คนสนใจมาอยู่อาศัยอย่างหนาแน่นเมืองหนึ่งของออสเตรเลียครับ ผมจะนำเสนอการเดินทางในเขตนอร์เทอริโทรี่ ในภาคการเดินทางฝ่าทะเลทรายของผมในคราต่อไปครับ
หวายย... ทั้งน่ากลัว และน่าสงสาร รู้ว่าแม่น้ำสายนี้ขึ้นชื่อ เรื่องจรเข้เยอะ และดุร้าย
แต่ก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ เป็นห่วงเด็กๆ ที่อาศัยอยู่แถวนั้นจัง