FW แชร์ประสบการณ์ อยู่บนรถเมล์เด็กช่างตีกัน

[inAus]

เมื่อวานนี้เวลาประมาณ 15.00 น.ครับ ผมกำลังนั่งรถเมล์สาย 146 เพื่อกลับบ้าน นั่งจากพาณิชย์ธนฯไปตลิ่งชัน

ขึ้นรถเมล์ได้ซักพักก็ได้ยินเสียง ปังๆๆๆๆ แล้วเด็กช่างที่นั่งอยู่เบาะหลังประมาณ 4 - 5 คนตะโกนมาว่า "ลุงๆๆขับเร็วๆอย้่เปิดประตู"

เอะใจเลยหันหลังกลับไปมอง (นั่งอยู่เก้าอี้เกือบท้ายรถแล้วเหมือนกันครับ)

ชัดเลยครับ เด็กช่างกล(บางคนใส่เครื่องแบบ) กำลังวิ่งถือมีดสปาต้า ย้ำ สปาต้า!!ครับ ยาวกว่าตัวคนถืออีก ไล่ฟันประตูรถครับ บางครั้งก็ฟันกระจกหลัง

ดูท่าทางเขาจะเพลิดเพลินมากๆครับ ทุบไม่หยุดเลย คนนี้สวมหมวกกันน็อกด้วยครับ

การจราจรตอนนั้นเป็นใจมากครับ ฝนเพิ่งหยุดตกยังปรอยๆอยู่ รถเคลื่อนที่ได้ช้ามากถึงเคลื่อนไม่ได้ครับ กันน็อกสปาต้าก็เมามันส์เลยทีนี้

ทุกคนในรถเมล์ วิ่งหนีขึ้นไปทางหน้ารถหมดเลยครับรวมถึงผมด้วย

ในรถโดยเฉพาะผู้หญิงกรี๊ดดังหมดเลยครับ บางคนก็หมอบลงไปแล้วรวมถึงผมนั่งยองๆลงไปกับพื้นแล้ว

ซักพักสวรรค์มีตารถเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้อย่างไม่มีการติดขัด มันวิ่งตามไม่ทันครับ เลยรอดมาจากตรงนั้นได้

ทีนี้ป้ากระเป๋ารถเมล์(ตั้งสติแล้ว)เดินมาดูความเสียหาย มีกระจกหลังรถเมล์แตกและประตูรถเมล์บุบครับ

ป้าเลยบอกว่า "พวกเธอเด็กช่างใช่มั้ย เดี๋ยวเปลี่ยนรถเลยนะ ต้องไปแจ้งความ"

ลืมบอกไปว่าก่อนที่ป้ากระเป๋าฯจะเดินมาผมได้ยินเด็กช่างพวกนี้คุยกันครับ คนนึงบอกว่า กูไม่เคยรู้จักพวกนี้เลย ทำไมกูถึงโดนมันไล่ฟัน อีกคนนึงบอกว่า กุจำได้คุณเชี่ยที่ถือมีดไล่ฟัน:-)วันก่อนมันก็ไล่ฟันเขามาทีนึงแล้ว

รถเมล์วิ่งไป(ในสภาพบอบช้ำ)จนถึงสามแยกไฟฉายครับ รถเมล์ไล่คนลง(รวมถึงผม)เพื่อจะให้ไปต่อรถเมล์คันใหม่สายเดียวกันที่วิ่งมาข้างหลัง แต่สงสัยเป็นเพราะสวรรค์ต้องการให้เราประสบชะตาชีวิตต่อไป รถเมล์คันนั้นไม่จอดครับ

คนทั้งหมดเลยต้องนั่งรถคันเดิมต่อไป.....

ก็นึว่าไม่มีอะไรแล้วครับ เพราะพวกมันก็หายไปแล้วแต่ที่ไหนได้.....

คราวนี้พอไปถึงป้ายรถเมล์ตรงโรงพยาบาลศิริราช (วังหลัง) มาอีกแล้วครับ เสียงตะโกนที่คุ้นเคย ลุงๆๆๆๆๆๆขับหนีเลย อย่าเปิดประตู

พวกท่านผู้ซึ่งมีสิทธิอันชอบธรรมในการครองเมืองกลับมาอีกแล้วครับ ในสภาพใหม่โมดิฟายมาเรียบร้อย มีดอันเดิม และ รถมอเตอไซต์คู่ชีพของพวกท่านมาด้วยกันทั้งหมดประมาณ 2 - 3 คันด้วยกัน

น่ารักมากครับเพราะอย่างน้อยเขาก็สวมหมวกกันน็อกมาด้วย ช่างเคารพกฎจราจรได้อย่างถูกที่ถูกเวลาที่สุด น่าร๊ากกกกอะ (:-))

สภาพจิตใจผมตอนนั้นตื่นตัวสุดขีดครับ คิดอย่างเดียวว่าจะทำอย่างไรให้ไม่โดนลูกหลง

ผมวิ่งขึ้นไปที่ส่วนหน้าของรถคนแรกครับ คนแรกจริงๆเพราะคิดไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าถ้ามันกลับมาต้องวิ่งให้เร็วที่สุดอย่างน้อยๆก็คนแรกในรถเมล์คันนี้

พี่ท่านผู้มีอำนาจอันชอบธรรมคันแรกขับขึ้นไปประกบรถเมล์ข้างหน้าครับ ทางซ้าย เรียกว่าขบาบไม่ให้รถเมล์ขับหนีว่างั้นเถอะ ส่วนข้างหลังมาอีกคันขับประกบอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ.....

ส่วนพี่ท่านสปาต้าก็ได้เวลาลงมือครับ....ขับไล่ขึ้นมาจากข้างหลังแล้วใช้มีดสปาต้าเล่มเล็กๆแต่ยาวกว่าหัว ไล่ฟัน(ทุบ)เบา เบา กระจกรถเมล์ทีละบาน แตกหมดเรียงบานเลยครับ ไม่เหลือซักบาน

ผมไม่เป็นไรเพราะหนีไปหมอบอยู่ไกลจากกระจกแล้ว แต่น้องผู้หญิงคนนึงหลบไม่ทันครับ กระจกกระเด็นเข้าหัว เลือดไหลอาบหน้า

น้องเขาร้องไห้น่าสงสารมากๆๆๆ พร้อมกับพูดว่า ไม่เอาแล้ว ไม่เอาแล้ว เอากูออกไปจากที่นี่ที ประมาณนี้ครับ ส่วนเพื่อนที่มาด้วยกัน (ก็เด็กช่างกลนั่นแหละ) ก็เอาทิชชู่มาคอยซับเลือดให้

พอพี่ๆท่านๆผู้มีอำนาจฯตีเสร็จครับ เขาก็ได้ขับรถคู่ชีพของเขาจากไปข้างหน้าแซงรถเมล์ไป ไม่รู้ไปดักหรือปล่าว

มีอยู่ช่วงจังหวะนึง ทำเอาทุกคนในรถช็อกหมดเลยครับ คือ ลุงคนขับแกเบลอ แกเปิดประตูรถเมล์ครับ (เปิดในจังหวะที่พี่ท่านสปาต้ากำลังไล่ฟันรถเมล์อยู่อะครับ)

ทุกคนในรถเมล์ตะโกนพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายครับ "ลุงงงงงง hereeeeee(คงเข้าใจว่าคือคำอะไร) เปิดประตูทำไมวะะะะะะ" ขอออภัยที่ใช้คำไม่สุภาพ แล้วลุงก็ปิดประตูให้อย่างสุภาพครับ - -" (ช็อกไปแล้วครับเวลานั้น)

ขอสารภาพว่านาทีนั้นหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูวันที่ว่า เราตายวันที่เท่าไหร่ คือนาทีนั้นคิดว่าตายชัวร์ครับ ถ้ามันปาระเบิดปิงปองหรือมีปืนนะครับ โชคดีที่ไม่มี

พอลุงขับรถขึ้นสะพานอรุณอมรินทร์ไป แล้วไปจอดที่เชิงสะพาน ป้ากระเป๋าฯก็ตะโกนคุยกับลุงคนขับว่าทำไงต่อดี

ผมเลยตะโกนแทรกไปว่า "ลุง จอด เดี๋ยวนี้เลย ทุกคนลงให้หมด"

ไม่งั้นผมว่าสงสัยลุงแกจะฝืนขับต่อแล้วเดี๋ยวมีหนังฉายรอบสาม คราวนี้ได้ตายกันจริง

พอลงผมก็วิ่งหนีเลยครับ ไม่คิดชีวิต พร้อมโทรศัพท์หาพี่หาน้อง แล้วก็รอดมาได้ครับ

อยากเล่าประสบการณ์นี้ให้ทุกๆคนได้รับทราบกัน ถ้าใครบังเอิญตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ อย่างเดียวที่ช่วยเราได้คือสติครับ ถ้าผมไม่ตั้งสติแล้วหมอบ กับ บอกให้ลุงแกจอด เหตุการณ์อาจจะไม่จบแค่น้องผู้หญิงหัวแตกครับ

ตอนนี้เริ่มเกลียดเด็กช่างกลขึ้นมาจริงจังครับ ไร้การศึกษาสิ้นดี ป่าเถื่อน โหดร้าย คงนึกว่าตัวเองเท่ห์มากๆๆๆๆๆๆอะครับ อยากจะจับมันตัดเจี๊ยวให้หมดแต่ทำไม่ได้ ฮ่าๆ

ขอบคุณทุกคนที่อาจจะได้เข้ามาอ่านนะครับ

(จริงๆเมื่อวานได้ตั้งกระทู้ในห้องเฉลิมไทยไปเเล้ว เเต่มีบางท่านติงว่าตั้งผิดห้อง เลยขออนุญาตมาตั้งอีกครั้ง ในห้องสยาม ในกลุ่มรอบรั้วมหาลัยนี้นะครับ คิดว่าน่าจะถูกต้องเเล้ว เอามาให้อ่านเพื่อเป็นข้อคิดจริงๆครับ ว่าอันตรายอยู่รอบตัวเราจริงๆ )

จากคุณ   : moobawee

[❀●•♪.FairytaleDH﹎.εїз︷✿]

เมล์นรก หมวยยกล้อมากค่ะ   ดีใจนะคะที่รอดมาได้ ขวัญเอ๊ย ขวัญมา   คราวหน้าขึ้นรถเมล์อย่าลืมใส่หมวกกันน๊อคกันนะคะ   คนเล่าก็เล่าได้สนุก ลุ้น ระทึกตามไปด้วยจริงๆ ...

แต่เดี๋ยวก่อน.......ขอให้ทุกคนอย่าได้เจอะเจอกับเรื่องแบบนี้กันอีกเลย! อันตรายรอบตัวจริงๆ ใช้ชีวิตกันอย่างไม่ประมาท และ ระวังตัวนะคะ เราไม่ก่อ เค้าอาจก่อ

[Me My Self]

อันตราย อยู่รอบตัวเราจริงๆเลยค่ะ