เรื่องซึ้งๆ ของตา กะ ยาย กับตุ๊กตาไหมพรม

[P.1973]

มีชานหญิงคู่นึงแต่งานอยู่ด้วยกัน
จนกระทั่งถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรกันเลย
ฝ่ายหญิงมีกล่องเก็บของอยู่ใบหนึ่งวางในตู้เสื้อผ้า
และกำชับแกมขอร้องสามีว่าอย่าได้เปิดดูหรือถามใดใดทั้งสิ้น
ฝ่ายสามีก็ช่างน่ารักเสียเหลือเกิน ไม่เคยปริปากถามเรื่องกล่องใบนั้นอีกเลย
วันเวลาผ่านไปหลายสิบปี อยู่มาวันหนึ่งฝ่ายหญิงป่วยมาก
หมอลงความเห็นว่าเธอคงมีชีวิตต่อไปอีกไม่นาน
เธอจึงวานให้สามีช่วยหยิบกล่องกล่องใบที่วางในตู้เสื้อผ้า
หลังจากที่ฝ่ายชายกลับมาพร้อมยื่นกล่องให้เธอ..........
เธอเปิดฝากล่องขึ้นมาพบว่า
ภายในมีตุ๊กตาถักไหมพรมกับเงินอีกจำนวนหนึ่ง (ประมาณ 1,000,000 บาท)

ฝ่ายหญิงเริ่มเอ่ย
"ในวันแต่งงานของเราคุณย่าของฉันได้ให้บทเรียนสอนใจ
ท่านว่าครอบครัวสมรสเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
หนักนิดเบาหน่อยต้องให้อภัยและอดทนให้เกียรติซึ่งกันและกัน
ไว้เนื้อเชื่อใจ...มีความรักให้แก่กัน...และที่สำคัญคือมีความเข้าใจกัน"
เธอหยุดพูดพร้อมกับยื่นมืออันแทบจะไร้เรี่ยวแรงลูบตุ๊กตาไหมพรมไปมา...
เธอพูดต่อ
"คุณย่าได้แนะเคล็ดลับให้ว่า เมื่อใดที่ความรู้สึกไม่พอใจเกิดขึ้น...
หรือรู้สึกโกรธมากๆ...ให้ถักตุ๊กตาไหมพรมเก็บไว้ 1 ตัวเสมอ"

ฝ่ายชายเหลือบมองเข้าไปในกล่อง
มีตุ๊กตาไหมพรม 2 ตัววางอยู่...
เขาเบือยหน้าไปอีกทาง เพื่อหลบหยดน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ
เขารู้สึกซาบซึ้งน้ำใจของภรรยาที่มีต่อเขาเป็นยิ่งนัก
ชีวิตสมรสที่ยาวนานกว่า 50 ปี...
มีตุ๊กตาไหมพรมเพียง 2 ตัวเท่านั้น...
แทนจำนวนครั้งที่ภรรยาได้โกรธเคืองเขา
หลังจากปาดคราบน้ำตาแล้ว เขาหันกลับมา

ฝ่ายภรรยาพูกต่อ...
"เธอคงแปลกใจกับเงินก้อนนี้สินะ"

ฝ่ายหญิงหยิบเงินขึ้นมา แล้วพูดต่อว่า ....
"มันเป็นเงินที่ได้มาจากการ ทยอยขายตุ๊กตาไปทีละตัวๆ...ค่ะ"

[ปุถุชน(ทุกหยาดเหงื่อเพื่อลูกเมีย)]

บ่งบอก...ฮ่าๆๆ

[คนหลังเขา]

ฮ่าๆ

[เทพบุตรดาวเหนือ เคนชิโร่]

5555+

[หลานอุ้ยเกี๋ยง]

ตาเอ๋ยตา.......

[xxpimzaxx]

กำลังจะซึ้งอยู่แล้วเชียว