อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ ฉันอาจจะต้องยุ่งหัวฟูทั้งอาทิตย์ เนื่องจากงานที่ต้องเร่งทำให้เสร็จภายในเวลาที่กำหนด ไม่เช่นนั้นผลเสียหายอาจเกิดแก่องค์กรได้มากมาย ดังนั้นต้องขออภัยหากเพื่อนที่เข้ามาเยี่ยมเยียนในตอนกลางวัน แต่ฉันกลับไปหาในตอนดึก หรือ เป็นอีกวันรุ่งขึ้น แต่ยังไง ๆ ฉันต้องกลับไปหาทุกคนให้ครบแน่นอน น้ำใจที่เพื่อนมีให้ฉัน ถ้าฉันไม่รู้จักที่จะตอบแทนน้ำใจนี้ คงไม่ใช่วิหคพลัดถิ่นแล้วล่ะ
วันนี้ ฉันนำเพลง "เพลงพิณเปี๊ยะ" เสียงร้องของน้องคำหล้า ธัญยพร และ เสียงพิณเปี๊ยะ ซึ่งหลายคนฉันเชื่อว่า "ไม่เคยฟัง" และ "ไม่รู้จัก" แน่นอน มาให้ได้รับทราบอาจจะเป็นประโยชน์ในวันข้างหน้าได้บ้าง
น้องคำหล้า ธัญยพร ฉันเองก็ไม่รู้จักเขาเป็นการส่วนตัว แต่เนื่องจากฉันชอบฟังดนตรีของล้านนา และก็พยายามสืบเสาะหาเพลงของศิลปินล้านนาต่าง ๆ ฟัง ซึ่งนอกเหนือจากที่ชาวบ้านเขารู้จักและฟัง ๆ กัน และพอได้ฟังเสียงของน้องเขา ก็รู้สึกอย่างหนึ่งคือ น้องเขาสามารถเป็นเงาเสียงของพี่แอ๊ด ได้ดีไม่แพ้ น้องอ้อม ไม้เมือง
และ ยิ่งได้ทราบการเดินทางบนเส้นทางสายดนตรี ต้องยอมรับว่าเป็นสาวศิลปิน "ใต้ดิน" เพียงคนเดียว ที่เดินโดยลำพัง ผ่านขวากหนามมาไม่น้อยหน้า ศิลปิน "ใต้ดิน" ผู้ชายคนอื่น ๆ มาติดตามเรื่องราวของน้องคำหล้ากันค่ะ ต้องบอกก่อนว่า เรื่องของน้องคำหล้านี้ ละเอียดและยาวมาก ฉันขอตัดทอนนำมา re-write ใหม่ และจะติดตามโดยละเอียดได้จากลิ้งค์ด้านล่างที่ให้เครดิตไว้นะคะ
เส้น ทางสายดนตรีของ คำหล้า ธัญยพร เริ่มต้นขึ้นในวัยเด็ก เมื่อครั้งที่ยังเรียนอยู่ขั้นประถม 4 ได้เริ่มหัดเล่นกีต้าร์ โดยมีเพื่อน ๆ ของพี่สาวทั้ง 3 คน แวะเวียนมาช่วยกันสอนให้ และก็ได้เล่นดนตรีมาเรื่อยจนกระทั่งเข้าเรียนที่ ม. รามคำแหง จึงได้เล่นอย่างจริง ๆ จัง ๆ
โดยเริ่มแรกเธอเล่นเพลงสมัยนิยม ทั่วไป แต่เนื่องจากความที่เป็นชาวล้านนาโดยกำเนิด (เกิดที่เชียงราย แล้วย้ายไปอยู่แพร่ พะเยา (เริ่มหัดเล่นกีตาร์) ไปเรียนที่กรุงเทพฯ กลับมาอยู่ลำปาง) ทำให้เธอไม่เคยลืมตัวว่าเธอเป็นใคร และพูดสำเนียงอะไร
คำ หล้าเป็นผู้หญิงเหนือที่รักศิลปและวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ล้านนามาก เธอเริ่มเขียนเพลงเพื่อนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับวัฒนธรรมล้านนา ใช้เวลา 3 ปี ผลิตผลงานผ่านบทเพลงโฟล์คซองคำเมือง ด้วยการใช้ดนตรีโฟล์คซองผสมเครื่องดนตรีพื้นบ้าน ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากจรัล มโนเพ็ชร จนกระทั่งวันหนึ่ง.....
เธอ ได้เดินเข้าหา "ค่าย" เพื่อนำผลงานอันมีค่าแก่เมืองเหนือ เพื่อออกอัลบั้มแรก ในชุด "เพลงพิณเปี๊ยะ" แต่กลับไม่ประสบความสำเร็จ เพลงขายไม่ได้ และโดนเอาเปรียบในเรื่องของสัญญา และเมื่อถึงที่สุดที่เธอจะต้องเลือกที่จะหาเงินเพื่อ "ใช้หนี้" เธอตัดสินใจ "ฉีกสัญญา" นั้นและนำเพลงชุด "พิณเปี๊ยะ" ออกวางขายเอง
ด้วย การออกตระเวนขี่รถเครื่องสะพายกีตาร์เล่นดนตรี ชีวิตในเวลานั้นลำบากมากต้องอดมื้อกินมื้อ แต่เธอก็ไม่ย่อท้อต่อการที่จะต้องเดินทางเกือบทุกวันไปในเส้นทาง ลำปาง-เชียงใหม่ ที่ทั้งเปลี่ยว ทั้งน่ากลัว ขึ้นเขาลงเขา และในบางวันก็ต้องขี่รถฝ่าสายฝนเปียกโชก สิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเธอคือ "เจ้าพ่อขุนตาล" ที่เธอมักแวะไปกราบไหว้ขอพรให้คลาดแคล้วจากอุบัติเหตุในแต่ละวัน
เมื่อ เธอออกมาขายเพลงเอง เดินทางเล่น "เปิดหมวก" อัลบั้ม "เพลงพิณเปี๊ยะ" กลับขาวได้ดี ทำให้เธอมีเงินใช้หนี้และมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักขึ้นมา จึงหาเงินมาทำอัลบั้มที่ 2 ในชุด "มนต์เสน่ห์เขลางค์นคร" และทำให้ชีวิตของเธอดีขึ้น มีผู้ให้การสนับสนุนเธอมากขึ้น โรงเรียนต่าง ๆ นำเพลงของเธอไปใช้ประกอบการเรียนเกือบทุกโรงเรียน
และผลแห่ง ความพากเพียร ไม่ย่อท้อต่อการสร้างสรรค์ เผยแพร่ ความเป็นล้านนาแท้ ๆ ของเธอ ทำให้เธอได้รับรางวัล “รางวัลพระพิฆเนศทอง พระราชทาน” สาขา เพลงไทยพื้นบ้านภาคเหนือยอดเยี่ยม” ในบทเพลง “เพลงพิณเปี๊ยะ” (21 พ.ค. 2548)
หลังจากได้รับรางวัลอันทรงเกียรตินี้แล้ว มีค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ข้ามาชักชวนเธอไปสังกัดค่าย โดยให้คำหล้าไปเป็นคนแต่งเพลงป้อนให้นักร้อง ส่วนเธอก็ให้เป็นคนเบื้องหลังเขียนเพลงป้อนให้ศิลปิน และสิ่งหนึ่งที่ฉันได้อ่านแล้วรู้สึกภูมิใจในตัวน้องสาวคนนี้มากก็คือ
เธอ ไม่ยอมเดินเข้าค่ายเพลง (ใหญ่) ที่จะทำให้เธอมีเงินใช้และมีความอยู่ที่สบายขึ้น แต่เธอเลือกที่จะเป็นศิลปิน "ใต้ดิน" และเดินทางเผยแพร่ผลงานอนุรักษ์ความเป็นล้านนา ด้วยมอเตอร์ไซด์ และ กีต้าร์คู่ชีพ จนทุกวันนี้....
ฉันนำเรื่องของน้องคำหล้ามา เสนอด้วยความชื่นชมที่เธอเป็นคนที่ต่อสู้เพื่อศิลปวัฒนธรรมในท้องถิ่นของตัว เอง และหลายคนอาจจะไม่รู้จัก "พิณเปี๊ยะ" ว่ามีหน้าตา และ เสียงอย่างไร จีงได้นำเพลง "เพลงพิณเปี๊ยะ" ซึ่งบรรเลงด้วย พิณเปี๊ยะ มาให้ได้ฟังกัน เรื่องของน้องคำหล้า
ที่มา
http://www.maeai.com/index.php?pg=showcontent&id=184
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
