เฮ้อๆชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยได้รับความเห็นใจจากพ่อแม่เลย...สักครั้ง

[Monkey2play]

ขอระบายความอัดอั้นในใจหน่อยค่ะ เราไม่สบายใจเลย เบื่อกับพ่อแม่ตัวเองจนไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากเจอหน้า ไม่อยากพูดคุย เราอยากหนีไปอยู่ที่ไกลๆที่ๆไม่มีใครรู้จักเรา 
คือ อย่างนี้ค่ะเราเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่มีอาชีพเป็นชาวไร่ ชาวสวน ทำไร่ทำนานี่แหละ เราเรียนจบจากมหาลัยเชียงใหม่ ทุกวันนี้ทำงานอยู่ในองค์กรแห่งหนึ่งรายได้ 18500บาท/เดือน ฟังเหมือนจะดูดี แต่เปล่าเลยครอบครัวของเราค่อนข้างยากจน อยู่บ้านไม้หลังเก่าๆ เราอยากเรียนจึงต้องทำงานส่งเสียตัวเองเรียน+กับกู้เงิน กยศ. จนสามารถเรียนจบมหาลัยเชียงใหม่ได้ด้วยความพยายามของตัวเอง ตอนนี้เราเรียนจบทำงานมาแล้วเกือบๆ3ปี  และก่อนหน้านี้ตอนเรียนเราคบหาดูใจกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งก็คือแฟนเรานั่นแหละค่ะ เรายอมรับว่าเค้าดีกับเรามาก ช่วยเหลือเราตลอด ที่สำคัญเค้าเป็นคนดีมากไม่เคยจะล่วงเกินเราเลย เรายอมรับว่าเรารักเค้ามากและเค้าก็รักเราด้วย ซึ่งเรากับเค้าก็คบกันมานานหลายปี ก็อยากจะแต่งงานใช้ชีวิตคู่ด้วยกันสร้างฐานะด้วยกัน  แฟนเราเค้าเป็นคนมีฐานะในระดับหนึ่งก็พอกินพอใช้แต่ไม่ถึงกับรวยอะไรมากมาย ที่บ้านเค้าทำธุรกิจเกี่ยวกับการขนส่งสินค้ารถบรรทุกมีรถ5คัน ซึ่งเราก็ไม่ได้สนใจว่าเค้าจะรวยหรือจนเพราะเรารักเค้าที่ตัวเค้าไม่ใช่รักที่เงินทอง  แต่เรื่องมันมาเกิดเมื่อปีก่อนโน่นเพราะหลังจากที่เราเรียนจบแฟนเราพาเราไปเที่ยวบ้านเค้าบอกว่าอยากแต่งงานกับเรา ทางฝ่ายพ่อแม่แฟนเราเค้าก็ไม่ขัดข้องหรือรังเกียจที่บ้านเราจน เราเข้ากับที่บ้านของแฟนด้วย เวลามีโอกาสเราก็ไปเยี่ยมพ่อแม่แฟนตลอด จนถึงวันที่เรากับแฟนพร้อมใจกันว่าจะแต่งงานกันจึงชวนแฟนเรา พอ่แม่เค้า ไปที่บ้านเราที่พะเยาเพื่อพูดคุยเรื่องของการแต่งงานงาน แต่ฝ่ายพ่อกับแม่เรากลับเรียกสินสอดไปว่า"ขอสินสอดสิบบาทสิบหมื่น ก็คือขอ ทอง10บาท เงินสดอีก100000บาท แล้วให้จัดงานด้วย" เราตกใจมากไม่คิดเลยว่าพ่อแม่เราจะหน้าเลือดขนาดนั้น เพราะตัวเราก็ไม่ใช่ลูกคนมีฐานะอะไรเลย ยากจน อยู่บ้านไม้เก่าซอมซ่อ แต่พ่อแม่เรากลับเรียกสินสอดไปเหมือนกับว่าตัวเองเป็นมีฐานะ บอกตรงๆว่าเรา ผิดหวัง และเสียใจกับสิ่งที่พ่อแม่เราทำมาก ลองคิดดูนะค่ะ ทอง10บาท เงินสดอีก100000บาท ถ้ารวมกันแล้วมูลค่าเกือบ 360000 บาท เงินสินสอดที่พ่อแม่เราต้องการมันมากเกินไปกว่าที่ฝ่ายแฟนเราจะให้ได้ สุดท้ายการเจรจาก็ล่มไปด้วยเหตุผลเรื่องของสินสอดนี่แหละ ความรู้สึกเราทั้งอายทั้งเสียทั้งผิดหวังกับพ่อแม่เรา  ส่วนแฟนเราเค้าก็เสียใจ ฝ่ายของพ่อแม่แฟนเราเค้าบอกว่า พวกเค้ารักเรา เอ็นดูเราเหมือนคนในครอบครัวคนหนึ่ง อยากได้เราเป็นลูกสะใภ้แต่ติดตรงปัญหาเรื่องสินสอด เพราะพ่อแม่เราเอาแต่ได้ไม่ยอมลดค่าสินสอดลงเลย อ้างว่า เราเรียนจบมหาลัยเชียงใหม่ได้เกิรยตินิยม ได้ทำงานดีๆ มีหน้ามีตา จะให้ลดค่าสินสอดได้ยังไงกลัวจะอายกลัวเป็นขี้ปากชาวบ้าน  ทั้งๆที่การที่ทุกวันนี้เราได้ดีส่วนหนึ่งก็เพราะแม่แฟนเราเป็นคนฝากงานให้ เราถึงได้ทำงานอยู่ในองค์การแห่งนี้ซึ่งมันไม่ได้เข้าไปทำงานได้ง่ายๆแต่เราเข้าทำงานได้เพราะเส้นของแม่แฟนเรา เรายอมรับว่าเราโกรธพ่อแม่เรามากจนแทบไม่อยากกลับไปเหยีบบ้าน ไม่ใช่ว่าพ่อแม่แฟนเราเค้าไม่มีเงินแต่เงินที่เค้าได้มามันต้องใช้หมุนเวียนในการทำธุรกิจของเค้า ถ้าจะเอามาจ่ายเป็นค่าสินสอดเงินมันก็จะหมุนเวียนไม่ได้ ตัวเราก็เข้าใจดีและทำอะไรไม่ได้นอกจากทำใจยอมรับความจิง และหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วกว่า2ปีกว่าๆ เราก็ยังคงแวะเวียนไปเยี่ยมพ่อแม่แฟนเราเหมือนเคย พวกเค้าก็ยังคงต้อนรับเราเป็นอย่างดี ส่วนเรากับแฟนก็ยังคุยกันเหมือนเดินไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง หลังจากเรียนจบแฟนเราก็กลับมาช่วยกิจการของที่บ้านเค้า ตัวเราก็ยังทำงานอยู่เหมือนเดิม แต่ที่ไม่เคยเปลี่ยนก็คือพ่อแม่เราที่ยังไม่ยอมเรื่องค่าสินสอดยังยืนยันเหมือนเดิม จนทุกวันนี้เราได้แต่ทำใจว่า เรากับแฟนคงไม่มีบุญวาสนาได้แต่งงานใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน  ฝ่ายพ่อแม่แฟนเราเค้าก็พยายามช่วยอย่างสุดความสามารถแต่ติดปัญหาที่พ่อแม่เรานั่นแหละ บอกตรงๆเราเสียใจจนมาถึงทุกวันนี้ "ว่าทำไมพ่อแม่เราคิดถึงแต่ตัวเอง ไม่คิดถึงความรู้สึกความสุขของคนที่เป็นลูกอย่างเราบ้างเลย"  ตอนนี้เราใช้ชีวิตไม่ต่างจากคนที่ตายทั้งเป็น ไม่เคยจะยิ้มหรือมีความสุขเลย เพื่อนๆร่วมรุ่นก็พากันต่างงานกันหมดแล้ว บางคนมีลูก มีครอบครัวที่มีความสุข แต่เรายังถูกพ่อแม่ไม่เข้าใจเหมือนเดิม  ถ้าจะให้เรากับแฟนทำงานช่วยกันเก็บเงินก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานสักแค่ไหน เพราะเราได้เงินเดือนเยอะก็จิง แต่ส่งกลับบ้านเดือน7000บาท เป็นค่ากิน ค่ารักษาโรคกระดูกของแม่  ไหนจะค่าหอพัก ค่าใช้จ่ายของเราอีก เราพยายามอย่างสุดความสามารถแล้วแต่ก็เหลือแค่เดือนละ3000บาท/เดือน 1 ปีก็ 36000บาท แล้วเราต้องเก็บไปอีกกี่ปีถึงจะมีเงินตามที่พ่อกับแม่เราต้องการ ส่วนแฟนเราเค้าช่วยงานครอบครัวก็พอมีรายได้บ้างแต่มันก็ไม่อยากเท่าไหร่ต้องใช้เวลาอีกนานเหมือนกัน เราคิดว่าคงอายุ30โน่นมั้งถึงจะได้แต่งงานถึงจะสร้างครอบครัวแบบคนอื่นเค้าได้ ทุกวันนี้ที่เราอยู่ได้ก็เพราะกำลังใจจาก ฝ่ายพ่อแม่แฟนเรา เค้าบอกเสมอว่า"พ่อกับแม่ยังคงอยู่รับหนูเป็นลูกสะใภ้อยู่นะ"  และนี่คือคำพูดของพ่อแม่เรา”ถ้าไม่ได้สินสอดตามที่ต้องการก็จะไม่ยอมให้แต่งงานล้วจะไม่ยอมลดค่าสินสอดแม้แต่บาทเดียว” นี่แหละค่ะเรื่องราวของเรา ขอขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ

[ขอบคุณ]

อดทนและสู้ต่อไปครับ

[zombie01]

คงต้องช่วยกันเก็บเงินกับแฟนสองคนครับ เก็บก่อนค่อยใช้จ่าย น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว เป็นกำลังใจให้ครับ

[Monkey2play]

คงต้องช่วยกันเก็บเงินกับแฟนสองคนครับ เก็บก่อนค่อยใช้จ่าย น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว เป็นกำลังใจให้ครับ

 ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจดีๆ คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละค่ะ สักวันคงเป็นวันของเรา

[Monkey2play]

อดทนและสู้ต่อไปครับ

ขอบคุณมากค่ะ

[Mong6]

วิวาเหาะ ... อิ อิ

[ละอ่อนน้อยเมืองเทิง]

สู้สู้คับ  ทนกัดฟันตัวเองกำเดียวกะได้แล้วคับ 

[Monkey2play]

วิวาเหาะ ... อิ อิ

 บางทีก็คิดเหมือนกันค่ะ อยากแอบไปแต่งงาน

[Monkey2play]

สู้สู้คับ  ทนกัดฟันตัวเองกำเดียวกะได้แล้วคับ 

คงอีกหลายปีค่ะ 

[sutint]

ความคิดเห็นส่วนหนึ่งของผมนะครับ ไปกู้เงินธนาคารมาใช้นะครับ
เห็นด้วยไม่เห็นด้วย ก็อย่าว่ากันนะครับ

[watthana009]

เป็นกำลังใจให้ครับ อยากให้ร่วมกันกับแฟนของน้องอดทน เก็บหอมรอมริบ จนถึงวันที่หวังไว้ ทองสิบบาทประมาณสามแสน เงินแสน ค่าจัดงานแสน ประมาณห้าแสน จะว่ามากก็ไม่มาก จะว่าน้อยก็ไม่น้อย อย่าเอาความผิดหวังมาตำหนิพ่อแม่เลยครับ มันบาป คิดเสียว่านี่เป็นบทพิสูจน์น้องกับแฟนของน้องอย่างหนึ่ง ถ้าปัญหาเท่านี้เขาไม่คิดจะสู้ บอกเลิก อนาคตหากแต่งงานกันไป มีปัญหาที่ใหญ่กว่านี้รออยู่ เขาจะสู้ไปกับน้องหรือ  ผมว่าพ่อแม่น้องมีเหตุผลในการกระทำ  อย่าเอาความรักพ่อแม่ไปเปรียบกับความรักของคนอื่นที่เพิ่งรักกันห้าปี สิบปีเลยครับ.....วันหน้าเมื่อน้องแต่งงานเป็นแม่คนแล้วจะเข้าใจวันนี้ครับ...

[awtw]

จะช้าหรือเร็ว ปัญหาทุกอย่างมีทางออกค่ะ

เอาใจช่วยนะคะ

สู้ สู้

[คนริมทาง27/30]

เป็นกำลังใจให้ สู้ต่อไปอย่าท้ออย่าถอยครับ

[ช.อิเล็กทรอนิกส์]

เก็บเล็กผสมน้อยไปเถอะครับ อย่าไปเป็นหนี้สินกับการมีชีวิตคู่เลย
สักวัน พ่อและแม่ก็จะเข้าใจเองแต่คงต้องใช้เวลาหน่อย ยิ่งมีปัญหาเยอะยิ่งทำให้มีชวิตคู่ยาวนาน สู้ๆครับ

[kadangna]

คิดบวกหน่อย...ก็จะได้ความว่าพ่อกะแม่ เค้าไม่อยากให้เราลำบากนั่นหล่ะค่ะ เลยเรียก สิบบาทสิบหมื่น (ซึ่งมันก็มาตรฐานนะ) (ของพี่ตอนแต่งก้อประมาณนี้หล่ะ) อีกอย่างคือ พ่อกะแม่คงคิดว่าถ้าเค้ารักลูกพ่อกะแม่จิง และเลี้ยงลูกเราได้อย่างมั่นคง เรื่องแค่นี้เค้าต้องทำได้
เชื่อว่าพ่อกะแม่คิดแบบนี้นะ
ยังไงก็ขอให้สมหวังนะค่ะ เด๋วท่านก็ใจอ่อนลดค่าสินสอดเองหล่ะ ลองไปอธิบายให้ท่านฟังอีกทีสิค่ะ

[sutint]

คิดบวกหน่อย...ก็จะได้ความว่าพ่อกะแม่ เค้าไม่อยากให้เราลำบากนั่นหล่ะค่ะ เลยเรียก สิบบาทสิบหมื่น (ซึ่งมันก็มาตรฐานนะ) (ของพี่ตอนแต่งก้อประมาณนี้หล่ะ) อีกอย่างคือ พ่อกะแม่คงคิดว่าถ้าเค้ารักลูกพ่อกะแม่จิง และเลี้ยงลูกเราได้อย่างมั่นคง เรื่องแค่นี้เค้าต้องทำได้
เชื่อว่าพ่อกะแม่คิดแบบนี้นะ
ยังไงก็ขอให้สมหวังนะค่ะ เด๋วท่านก็ใจอ่อนลดค่าสินสอดเองหล่ะ ลองไปอธิบายให้ท่านฟังอีกทีสิค่ะ

เห็นด้วยกับพี่นะครับ พ่อแม่เขาก็ทำเพื่อเรา คิดยาวๆ นะครับ

[jipjip08]

ชีวิตผมคล้ายๆแฟนคุณเลยครับ(แต่เราไม่ใช่แฟนกันนะ)
ผมคน กทม ความคิดของคน กทม ส่วนมากจะไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้ซักเท่าไหร่คือ อยู่กินกันไปเลยสินสอดไม่สำคัญ
ผมทิ้งงานจาก กทม มาเริ่มต้นใหม่ในเชียงราย แต่ครอบครัวแฟนเรียก ทอง10 เงิน 10 ซึ่งแรกๆผมก็ช็อค  แต่คิดอีกแง่ เค้าก็อยากให้ลูกสาวเค้าได้ในสิ่งดีๆ แล้วเราก็ยังไม่ได้พยายามเลยหนิ
ผลสรุปตอนนี้ก็ยังเก็บตังอยู่ 
เป็นกำลังใจให้ครับ และอยากให้รู้ว่าคุณไม่ได้เผชิญสิ่งนั้นคนเดียว
อย่าโกรธพ่อกับแม่เลยครับ

[nessy]

ทุกปัญหามีทางออก
เป็นกำลังใจให้ครับ  สู้ๆๆๆ

[ใต้ฟ้า..เจียงฮาย]

ช่วยกันเก็บเงิน..จะเอาไว้เป็นค่าสินสอดแต่งงานหรือเอาไว้สร้างเรือนหอก็ปรึกษากับแฟนคุณดู...อดทนเก็บออม 3 ปี 5 ปี สมหวังแน่นอนครับ...รักกันจริงปัญหาเรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่..แก้ไขได้แต่อาจจะช้าหน่อย..
พ่อแม่..ก็คือพ่อแม่..อย่าโกรธหรือเกลียดท่านเลยครับ...(ท่านอาจจะคิดว่าคุณส่งเงินให้ทางบ้านตลอดตอนที่ยังไม่ได้แต่งงาน..แต่หากแต่งงานแล้วคุณอาจจะไม่ได้ส่งให้ท่านเหมือนเดิมหรือบางทีท่านอาจจะเอาสินสอดทองหมั้นเก็บไว้ให้คุณในอนาคตก็ได้)...

[tung 7737]

ช่วยกันเก็บเงิน..จะเอาไว้เป็นค่าสินสอดแต่งงานหรือเอาไว้สร้างเรือนหอก็ปรึกษากับแฟนคุณดู...อดทนเก็บออม 3 ปี 5 ปี สมหวังแน่นอนครับ...รักกันจริงปัญหาเรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่..แก้ไขได้แต่อาจจะช้าหน่อย..
พ่อแม่..ก็คือพ่อแม่..อย่าโกรธหรือเกลียดท่านเลยครับ...(ท่านอาจจะคิดว่าคุณส่งเงินให้ทางบ้านตลอดตอนที่ยังไม่ได้แต่งงาน..แต่หากแต่งงานแล้วคุณอาจจะไม่ได้ส่งให้ท่านเหมือนเดิมหรือบางทีท่านอาจจะเอาสินสอดทองหมั้นเก็บไว้ให้คุณในอนาคตก็ได้)...

ช่ายครับ