ผมต้องการขอกู้เงิน สิบล้าน คือคำพูดของเด็กหนุ่ม วัย19ปี บอกกับผู้จัดการธนาคาร แน่นอนเมื่อได้เห็นเด็กหนุ่ม เขาปฎิเสธที่จะพูดคุยและรับฟังเหตุผลของเด็กหนุ่ม " ผมขอเวลาสัก 10 นาที่ได้ไหมครับ" เด็กหนุ่มต่อรองเพือที่จะขอโอกาสเล่าสิ่งที่ทำให้เขาต้องมาขอกู้เงินจำนวนมากขนาดนี้ เพือหาทางเปิดโรงงาน สาหร่ายเถ้าแก่น้อย และนี้คงจะเป็น 10 นาที ที่เขาจะบอกเล่าเรื่องราวที่ผ่านมา 2 ปี กับโอกาสครั้งสำคัญ อดิพันธ์หรือต๊อบ เด็กวัยรุ่นอายุ17 เรียน ม.6 ติดเกมส์ บ้านรวย มีชีวิตที่สุขสบายเหมือนวัยรุ่นส่วนใหญ่ในสังคมทั่วไป แต่ที่ทำให้ต๊อบแตกต่างคือเขาเป็นคนที่มักจะไขว่คว้าโอกาสที่มีเข้ามาเสมอ มองเห็นโอกาสในทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิต และตอนนี้โอกาสก็เข้ามาให้ต๊อบได้ทำธุรกิจกับเกมส์ที่เขาเล่น เมื่อมีคนมาเสนอเงินจำนวนมากมายในการขอซื้อแต้มคะแนน ของวิเศษ ต่างๆในเกมส์ รายได้อย่างมากมายที่ต๊อบได้รับทำ ให้เขาซื้อทุกอย่างที่อยากได้ ใช้จ่ายเงินอย่างไม่รู้ค่า โดยที่ไม่รู้ว่ากำลังจะเกิดเรื่องเลวร้ายที่สุดในครอบครัว
เมื่อต๊อบซื้อรถ โดยที่ไม่บอกใคร พ่อกับแม่ก็เริ่มที่จะสนใจว่าต๊อบกำลังทำอะไร เอาเงินมากมายมาจากไหนกัน ต๊อบพยายามบอกว่าได้เงินมาจากเกมส์ที่เขาเล่น แต่พ่อของเขาไม่เชื่อได้แต่เตือนให้เขาคิดถึงอนาคต เรียนให้มาก อยากให้เหมือนพี่ชาย พี่สาวของต๊อบที่เรียนดีจนได้งานทำที่เมืองจีน ความผูกพันที่พ่อมีให้กับต๊อบมันน้อยมาก เพราะพ่อต้องทุ่มเทเวลาที่มีไปจัดการกับโรงงานที่กำลังประสบปัญหาหนี้สินอย่างหนัก โดยที่ไม่เคยบอกให้ต๊อบได้รับรู้เลย ตรงกันข้ามต๊อบกับมองสิ่งที่พ่อบอกเป็นการดูถูกและต้องการที่จะทำให้พ่อเห็นว่าต๊อบสามารถประสบความสำเร็จ ด้วยตัวเอง เมื่อถึงเวลาที่ประกาศผลสอบเข้ามหาลัย ต๊อบสอบไม่ติดแต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร นอกจากยังคงตั้งหน้าตั้งตาเล่นเกมส์หารายได้ต่อไป ผิดกับแม่และพ่อที่เสียใจมาก พ่อยื่นคำขาดให้ต๊อบเรียนราม เพราะค่าเรียนถูกแต่แม่และต๊อบต้องการเรียนเอกชนชื่อดัง "ผมจะหาเงินค่าเทอมเองจะไม่ขอพ่อเลย" ต๊อบพูดออกไปเพราะมั่นใจว่าตัวเองสามารถหาเงินได้ อย่างง่ายดาย
ต๊อบเปิดคอมเพื่อจะเล่นเกมส์ หาเงิน ก็ต้องตกใจอย่างมากเมือได้รับข้อความว่า ขอยกเลิกการเป็นสมาชิกเกมส์เพราะคุณหารายได้จากเกมส์ ในตอนนี้เองที่ต๊อบตัดสินใจที่จะทำในสิ่งที่เขาจะรู้สึกผิดไปตลอดคือขโมยพระสมเด็จของพ่อไปขายเพียง 100,000 บาท ทั้งที่ความจริงราคา 4,000,000 บาท แต่ด้วยความที่ต๊อบไม่มีความ รู้เรื่องพระจึงโดนหลอก เงินที่ได้มา ต๊อบนำไปจ่ายค่าเทอมส่วนหนึ่งและอีกส่วนหนึ่งต๊อบนำไปลงทุนซื้อเครื่องทำเกาลัด โดยให้ชื่อว่าเกาลัดเถ้าแก่น้อย โดยไปเช่าพื้นที่ในห้างขาย ลุงเทืองพ่อบ้านที่เลี้ยง ดูต๊อบมาแต่เล็ก คอยช่วยในทุกเรื่องที่ต๊อบทำให้กำลังใจ และสนับสนุนเขาไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือไม่ก็ตาม ทำหน้าที่ไปขายเกาลัดให้ต๊อบ ในขณะที่ต๊อบต้องไปเรียน แต่จริงๆแล้วต๊อบแทบจะไม่เคยไปเรียนเลย เพราะไปตระเวนถามสูตรและวิธีทำเกาลัดให้อร่อยแถวย่านเยาวราช เพราะความชอบสังเกตุและจดจำได้ไว้ ทำให้ต๊อบสามารถทำเกาลัดได้อร่อยมากจนในระยะแค่ 1 เดือน ต๊อบก้อเปิดอีก 10 สาขา
ในตอนนี้เองที่ครอบครัวต๊อบต้องย้ายหนีไปเมืองจีนเพราะหนีสินที่มีมากมาย แต่ต๊อบขอที่จะอยู่เพราะเชื่อในเกาลัดที่เขาสร้างมาต้องไปได้ดี แต่แล้วทางห้างก็ได้มาบอกต็อบเรื่องขอยกเลิกสัญญาทั้ง 10 สาขา บ้านที่อยู่ก็โดนฟ้องล้มละลาย โรงเรียนก็ไล่ออกเพราะขาดสอบ ต๊อบคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรดีจนเมื่อหลินแฟนสาวที่คบมานาน มาหาด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับสาหร่ายทอด ครั้งแรกที่เขาได้กินเขารู้ทันที่ว่านี้คือคำตอบสุดท้ายที่เขาจะต้องทุ่มเททำให้สำเร็จให้ได้เพราะเขาไม่เหลืออะไรแล้ว ต๊อบขายทุกอย่างที่เขามีที่สามารถ เปลื่ยนเป็นเงินมาซื้อสาหร่าย ให้ลุงเทืองลองทอดว่าทำอย่างไรถึงจะอร่อย " ลุงไม่อยากทอดแล้วน้องต๊อบลุงทอดเสียไปเป็นแสนลุงไม่ทอดแล้ว " ลุงเทืองเสียดายสาหร่ายที่ทอดออกมาแล้วต้องทิ้งมันเป็น เงินที่มากมายเหลือเกิน " ทอดอีกลุง ทอดเยอะๆเท่าไหร่ก็ทอดไปเลยผมจะหามาให้อีก" ต๊อบให้กำลังใจลุงเทือง จนในที่สุดก้อค้นพบว่าทอดยังไงถึงอร่อย เมื่อนำไปขายทุกคนให้การตอนรับอย่างดีมาก มันจึงจุดประกายความหวังที่ต๊อบอยากให้พ่อแม่กลับมาอยู่เมืองไทยพร้อมหน้าพร้อมตา ด้วยยอดขายในตอนนี้เขาคำนวณแล้วว่า ใน 1 ปี กำไร 1 ล้านแน่นอน เขาจึงโทรหาแม่เพื่อจะบอกว่าเขามีทางที่จะ ใช้หนี้ให้พ่อแม่แล้ว แต่สิ่งที่เขาได้รับรู้จากแม่ว่าหนี้ทั้งหมด 40 ล้านบาทมันทำให้โลกของเขาในตอนนี้มันมีดไปหมดทันที่
ในขณะนี้เอง หลินก้อมาขอให้เขากับไปเรียน ต๊อบตัดสินใจเลิกกับหลินเพราะอยากให้เจอคนที่ดีกว่าเขาทั้งที่เขาก้อรักหลินมากเหลือเกิน มันยิ่งทำให้เขาทุกข์ใจ แต่เขาก็ยังมีลุงเทืองที่ไม่เคยทิ้งเขาไปไหนคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ ทำยังไงจะขยายสาขาให้มากๆ ขายได้เยอะๆแต่ไม่ต้องมีเงินลงทุนมาก เพราะต๊อบไม่เหลือเงินที่จะลงทุนอีกแล้ว ในตอนี้เองเขาได้ไปซื้อสินค้าที่เซเว่นอีเลฟเวน เขาจึงนึกได้ว่านี้เป็นช่องทางที่เขาจะขายสินค้าของเขาไปได้ทั่วประเทศโดยที่เขาไม่ต้องลงทุนมาก เขาจึงติดต่อขอพบคุณปู ผู้มีหน้าที่พิจารณาสินค้าว่าสมควร ที่จะได้วางขายหรือเปล่า ความมั่นใจที่ต๊อบมีไปเป็น100% แทบจะไม่เหลือกลับมา เมื่อถูกคุณปูวิจารณ์ถึงสินค้า ของเขา ด้วยรูปลักษณ์ที่ซองใหญมากเกินชั้นวาง ราคาที่ไม่สะดวกซื้อ 80 บาทมันมากเกินไป ไม่มีรูปแบบบรรจุภัณ์ที่น่าสนใจ นี้คือความคิดเห็นของคุณปู เมื่อคุณปูกำลังเดินไป ต๊อบก้อบอกว่าถ้าปรับปรุงแล้วจะมาใหม่ได้ไหม คุณปูไม่ตอบแต่เดินจากไป ต๊อบไม่ยอมแพ้เขาไปจ้างร้านให้ทำรูปแบบบรร จุภัณ์แบบใหม่ให้ได้ตามที่คุณปูบอก แต่ก็ยังคงใช้ชื่อเถ้าแก่น้อยที่พ่อตั้งให้ จนสามาถได้รับการพิจารณาที่จะให้วางขายได้ แต่สิ่งสุดท้ายก่อนที่จะให้จัดส่ง คือการตรวจโรงงานว่าเป็นไปตามที่กฎหมาย รองรับ เรื่องความสะอาดถูกสุขอนามัยหรือเปล่า กำลังการผลิตที่จะส่งสินค้าป้อนสู่สาขาจำนวนกว่า 6000 สาขา และนี้เองครับเป็นสาเหตุที่ต๊อบต้องมาขอกู้เงิน 10 ล้าน เพื่อสร้างโรงงานผลิตสาหร่ายให้ ทันก่อนถึงกำหนดตรวจ ผุ้จัดการเห็นใจแต่ไม่สามารถอนุมัติตามที่ต๊อบขอได้ เขาคิดอะไรไม่ออก นอกจากคงต้องยอมแพ้ และตามพ่อกับแม่ไปเมืองจีน แต่แล้วเขาก็คิดได้ว่ามีห้องแถวของพ่อที่ปิดตาย รอขายทอดตลาด 2 ห้อง เขากับลุงช่วยกันตกแต่งห้องแถวจนสะอาดและจ้างคนงานมา10 คนเร่งทำสาหร่าย
และแล้ววันตรวจสอบก็มาถึง สีที่ยังไม่แห้ง ความสะอาดที่ยังไม่ดีพอ โรงงานที่ดูเล็ก กับกำลังการผลิตที่ดูแล้วไม่น่าจะเพียงพอต่อการส่งสิน ค้าจำนวนมากให้กับทางคุณปูได้ เหล่านี้เป็นข้อตำหนิที่คุณปูต้องกลับไปประชุมว่าจะให้ผ่านไหมแล้วจะแฟกซ์มาแจ้ง การรอคอยที่ยาวนานของต๊อบกับความหวังว่าจะได้รับการให้ ผ่าน เพื่อส่งสินค้ามี เพียงลุงเทืองที่คอยปลอบใจอยู่ข้างๆ เมื่อแฟกซ์ดังขึ้น ทุกคนรอคอยกระดาษที่ยังออกมาอย่างแทบไม่หายใจ ต๊อบอ่านข้อความที่กระดาษซึงหมึกมันจางไม่ออก ลุงเทืองก็บอกให้ออกไปส่องในที่สว่าง ข้อความนั้นคือ ผ่าน สินค้าถูกส่งไปโกดัง สู่ร้าน ต่าง ๆ ปัจุบัน ต๊อบส่งสินค้าให้เซเว่นอีเลฟเว่นกว่า 6000 สาขาและใน 27 ประเทศทั่วโลก มีพนักงาน จำนวน 2500คน มีฟาร์มสาหร่ายที่เกาหลีใต้ เป็นของตัวเอง ปัจุบันต๊อบอายุ 28 ปี
ติดตามเรื่องอื่นๆได้ที่ www.SpoilThaiMovie.com สปอยไทยมูฟวี่
หน้าหลักเว็บไซต์
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."
ผู้เขียน
