เชียงรายโฟกัสดอทคอม สังคมออนไลน์ของคนเชียงราย ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
วันที่ 28 มีนาคม 2024, 23:00:55
หน้าแรก ช่วยเหลือ เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก



  • ข้อมูลหลักเว็บไซต์
  • เชียงรายวันนี้
  • ท่องเที่ยว-โพสรูป
  • ตลาดซื้อขายสินค้า
  • ธุรกิจบริการ
  • บอร์ดกลุ่มชมรม
  • อัพเดทกระทู้ล่าสุด
  • อื่นๆ

ประกาศ !! กรุณาอ่านเพื่อทำความเข้าใจ : https://forums.chiangraifocus.com/index.php?topic=1025412.0

+  เว็บบอร์ด เชียงรายโฟกัสดอทคอม สังคมออนไลน์ของคนเชียงราย
|-+  ศูนย์กลางข้อมูลเชียงราย
| |-+  ห้องนั่งเล่น (ผู้ดูแล: แชทซาโนย่า กอยุ่ง~*-., ©®*)
| | |-+  คุณพ่อคุณแม่ครอบครองลูกได้กี่ปี?
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
หน้า: [1] พิมพ์
ผู้เขียน คุณพ่อคุณแม่ครอบครองลูกได้กี่ปี?  (อ่าน 547 ครั้ง)
G_G
ชั้นประถม
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 423



« เมื่อ: วันที่ 22 พฤษภาคม 2015, 15:12:56 »

คุณพ่อคุณแม่ครอบครองลูกได้กี่ปี?
เมื่อลูก 3 ขวบ
วันที่ลูกไปเรียนเตรียมอนุบาลวันแรก ลูกของคุณสวมชุดนักเรียนได้น่ารักที่สุดเลย
เมื่อถึงโรงเรียน ลูกเอาแต่ร้องไห้ ไม่ยอมออกจากอกคุณ คุณครูต้องมาอุ้มไป
ลูกร้องไห้กรีดร้องเสียงดัง “แม่จ๋า แม่จ๋า!” แม้จะห่วงหาแต่ก็ต้องยอม
ลูกห่างจากพ่อแม่เป็นวันแรก วันนั้นทั้งวันคุณเฝ้ารอให้ถึงตอนบ่าย เมื่อไปรับลูกที่โรงเรียน
ลูกเห็นหน้าคุณก็รีบวิ่งเข้ามากอด พร้อมกับพูดว่า “แม่จ๋า หนูคิดถึงแม่จ๋าจังเลย”
ในเวลานั้น กอดลูกเหมือนกับกอดโลกทั้งใบไว้ในอ้อมแขน
เมื่อลูก 6 ขวบ
ลูกเข้าเรียนชั้นประถมฯ ลูกเดินเข้าโรงเรียนเองโดยไม่ต้องให้คุณไปส่งถึงห้องเรียน มันช่างเป็นภาพที่น่าจดจำ ลูกของคุณเริ่มโตแล้ว วันนี้ลูกได้เริ่มต้นเปิดบันทึกชีวิตหน้าใหม่ของเขาแล้ว แต่ใครจะคาดคิด นี่เป็นก้าวแรกที่ลูกได้ก้าวเท้าออกจากชีวิตคุณเป็นก้าวแรก เพราะลูกเริ่มชินกับการพรากจากคุณเป็นวัน ๆ แล้ว และลูกก็ชอบไปโรงเรียน นี่เป็นชีวิตที่ลูกชอบ บางครั้งลูกก็บอกกับคุณว่า “แม่ ผมไม่ชอบอยู่บ้านเลย ผมไม่มีเพื่อนเล่น”
เมื่อลูก 12 ขวบ
ลูกเรียนมัธยมต้นแล้ว ลูกบางคนต้องไปโรงเรียนกินนอน ทางทีเป็นเดือนหรือไม่ก็เป็นเทอมถึงจะกลับมาบ้านสักครั้ง เขาไม่ต้องพึ่งคุณอีกต่อไป บางครั้ง เขาก็ชอบจ้องคุณ เวลาที่คุณอยากช่วยทำอะไรให้เขา เขาจะบอกคุณว่า “ไม่ต้องหรอกครับแม่ เดี๋ยวผมทำเอง!”
เมื่อได้ยินประโยคนี้จากปากของลูก คุณรู้สึกว่าคุณเริ่มหมดความสำคัญ หรือว่าลูกไม่ต้องการคุณแล้ว!
เมื่อลูก 18 ปี
ลูกได้จากคุณไปเรียนมหาวิทยาลัย กลับมาเยี่ยมบ้านปีละครั้งสองครั้ง ก่อนหน้าที่พวกเขาจะกลับมาวันสองวัน ตู้เย็นที่บ้านแทบยัดอะไรใส่ไปไม่ได้ คุณเตรียมของที่ลูกชอบไว้เต็มตู้ แต่เมื่อลูกกลับมา เขาก็อยู่กับคุณไม่กี่นาที จากนั้นเขาก็ไปอยู่กับเพื่อนในสมัยเด็ก ๆ
ในเวลานี้ สิ่งที่พวกคุณกลัวที่จะได้ยินที่สุดก็คือ “แม่ ผมไม่กลับมากินข้าวนะ พ่อกับแม่กินไปเลย”
เมื่อเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว ลูกไปทำงานไกลบ้าน ปีหนึ่งจะกลับมาสักครั้งก็ยากเหลือเกิน
กว่าจะกลับมาได้สักครั้ง อยู่ไม่กี่วันก็ไป
สิ่งที่คุณรอคอยก็คือเสียงโทรศัพท์ หวังว่าปลายสายจะเป็นเสียงของลูก และหวังว่าลูกจะพูดกับคุณว่า “แม่ ผมสบายดี แม่รักษาสุขภาพด้วยนะ!” แค่นี้ คุณก็สุขใจแล้ว
เมื่อลูกแต่งงาน
การกลับมาเยี่ยมคุณก็แบ่งกับบ้านแม่ยายครึ่งหนึ่ง การกลับมาเยี่ยมพ่อแม่ก็ลดน้อยลงไปอีก กว่าที่คุณจะชิน คุณสองคนก็กลายเป็นคนแก่เฝ้าบ้าน แต่ว่าตอนนี้ สิ่งที่คุณต้องการได้ยินมากที่สุดจากลูกก็คือ “แม่ครับ ปีใหม่ปีนี้ผมกับบ้านนะ!”
และเมื่อเขามีลูกแล้ว
คุณก็ไม่ใช่สมาชิกในบ้านของเขาอีกต่อไป ครอบครัวของเขามี 3 หรือ 4 ชีวิต ไม่มีคุณเป็นส่วนประกอบ และพวกคุณ ก็ค่อย ๆ ชินกับชีวิตแบบนี้แล้วชินกับเมื่อมีเวลาว่าง คุณมักจะเปิดดูอัลบั้มรูปเก่า ๆ ดูรูปครอบครัวของคุณ ครอบครัวที่มีสมาชิกด้วยกัน 3 ชีวิต ไม่ว่าลูกจะไปอยู่ที่ไหน เขาก็ยังคงเป็นสมาชิกในบ้านของเราตลอดไป
ใช่แล้ว! ตอนที่ลูกอยู่ข้างกายเรานั้นเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข แต่บางครั้งที่เราก็มักที่จะบ่น
บ่นว่าเพราะต้องเลี้ยงดูส่งเสียเขาเรียน ต้องเหนื่อยและใช้เงินทองไปแล้วมากมายเท่าไหร่?
แต่ทว่า หากคุณพิจารณาให้ดี ๆ สิบปีให้หลังจากนี้ไป ต่อให้คุณอยากมีบรรยากาศแบบนี้อีก คุณก็ยากที่จะมีได้อีก เพราะลูกโตขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อผ่านช่วงนี้ไปแล้ว เขาก็ไม่ชินกับชีวิตอย่างนี้อีกต่อไป !
หลังจากหย่านมลูกแล้ว คุณมักจะคิดถึงเวลาที่ให้นมลูกใช่หรือไม่? แต่ว่าตอนนั้น คุณกลับรู้สึกว่ามันเหนื่อย มันลำบาก มันน่าเบื่อใช่หรือเปล่า ?
คุณมักจะยิ้ม เมื่อเห็นภาพถ่ายตอนที่ลูกดูดหัวแม่มือของตัวเองใช่หรือไม่ ?
แต่ตอนนั้น คุณโมโหทุกครั้งที่เห็นลูกดูดมือ คุณมักจะตีลูก และมักรีบล้างมือลูก แถมยังบ่นแล้วบ่นอีก ใช่หรือเปล่า?
คุณนึกถึงเสียงออดอ้อนของลูกในตอนที่เขาเป็นเด็ก ๆ ใช่หรือไม่?
แต่ตอนนั้น คุณมักจะดุลูกว่าทำไมทำตัวเป็นเด็กไม่โตสักทีใช่หรือเปล่า?
คุณนึกถึงวันที่ลูกกอดขาคุณแน่นในวันที่เขาไปโรงเรียนใช่หรือไม่?
แต่ว่าตอนนั้น คุณคิดแต่เพียงว่าจะทำยังไงให้ลูกไปโรงเรียนแบบไม่งอแงใช่หรือเปล่า?
กาลเวลายากหวนคืน ที่ผ่านไปแล้วมันก็ผ่านเลยไป
เวลาที่ลูกอยู่ข้างกายเป็นเวลาที่มีค่า จงรู้รักษา อย่ารอให้มันผ่านไปแล้วมาเสียดายทีหลัง
IP : บันทึกการเข้า


เลขที่บัญชี 448-223-2995 ธ.กสิกรไทย
บ้าน 082-8886627 ID line 0828886627

FACEBOOK https://www.facebook.com/GEEPHONE
ยินดีครับ
แฟนพันธ์แท้
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 5,813


ติดต่อได้ตลอดเวลาครับ


« ตอบ #1 เมื่อ: วันที่ 22 พฤษภาคม 2015, 15:38:07 »

เวลาก็เหมือนกับสายน้ำในแม่น้ำที่ใหลผ่านไป อะไรบางอย่างเมื่อผ่านเวลาของมันไปแล้ว มักจะไม่เหมือนอดีต
IP : บันทึกการเข้า

คลิกลิ้งติดต่องาน https://www.facebook.com/profile.php?id=100054820356981
aroon_na
ชั้นประถม
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 473



« ตอบ #2 เมื่อ: วันที่ 23 พฤษภาคม 2015, 09:53:29 »

แปลกแฮะ!!...อ่านจบ ผมกลับคิดถึงพ่อกับแม่ซะงั้น T_T
IP : บันทึกการเข้า
Kontae_ki
อนาคต..เราสร้างเองได้
ชั้นประถม
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 399


ลูกชาวนา 100%


« ตอบ #3 เมื่อ: วันที่ 24 พฤษภาคม 2015, 13:30:29 »


เป็นการเรียนรู้ความจริงในวลาสั้นๆ

เพราะชีวิตจริงมันนานมาก จนละเลยหลายๆ เรื่องไป

ขอบคุณที่นำมาให้อ่าน
IP : บันทึกการเข้า

NAVARA
เตรียมอนุบาล
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 30


« ตอบ #4 เมื่อ: วันที่ 26 พฤษภาคม 2015, 10:26:39 »

เมื่อเรามีลูก  เวลาทั้งหมดก็ทุ่มเทให้ลูก
เมื่อลูกเติบโตพร้อมออกจากอ้อมอกเรา
ก็เหมือนลูกคืนเวลาให้เรา
ให้เรามีโอกาสทำในสิ่งที่อยากทำมานานแต่ไม่มีเวลา
ขณะลูกเล็กๆ  เราจะใช้เวลากับลูกอย่างมีคุณค่ามากที่สุด
ว่างจากงานก็จะใช้เวลากับลูก
แชร์ประสบการณ์กัน
เล่าเรื่องราวต่างๆให้ลูกฟัง
ไปเที่ยวที่ต่างๆด้วยกัน
อบรมสั่งสอนเป็นตัวอย่างที่ดีของลูก
" ตัวอย่างที่ดีมีค่ามากกว่าคำสอน " เสมอ
และตัวเราเองก็ไม่ได้ยึดติดกับลูก
ว่าลูกต้องคอยมาอยู่กับเราตลอดเวลา
ลูกคือลูก  เมื่อถึงเวลาลูกต้องไปมีชีวิตส่วนตัว
คนที่เราคิดว่าจะอยู่ดูแลเราตลอดไปคือ  คู่ชีวิตของเรา
ที่สำคัญ  อย่าทำตัวเป็นคนแก่เรื่องมาก ลูกจะเอือม
 จงเป็นคนแก่ที่ดูแลตัวเองได้ ไม่เป็นภาระใคร
ทุกวันนี้เรามีเงินสำหรับวางอนาคตของลูก
และเงินสำหรับใช้ส่วนตัว
ไม่ต้องการให้ลูกมาเลี้ยง
แค่เห็นลูกมีครอบครัวที่ดีก็มีความสุขมากที่สุด
อีกหน่อยถ้ามีหลาน
จะเสนอตัวช่วยเลี้ยงหลานให้
แบบไม่เรียกร้องค่าใช้จ่ายด้วย
IP : บันทึกการเข้า
หน้า: [1] พิมพ์ 
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  


เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

 
เรื่องที่น่าสนใจ
 

ข้อความที่ท่านได้อ่านบนกระดานข่าวแห่งนี้ เกิดขึ้นจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงต้องใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง และถ้าท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศีลธรรม พาดพิง ละเมิดสิทธิบุคคอื่น ต้องการแจ้งลบ
กรุณาส่งลิงค์มาที่
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบออกให้ทันที..."

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2013, Simple Machines
www.chiangraifocus.com

Valid XHTML 1.0! Valid CSS!