เยือนน้ำตกกรุงชิงเป็นมิ่งขวัญ
ตรึงจิตมั่นมิเลือนเตือนใฝ่หา
ธรรมชาติเป็นธรรมชาติมิอาจพรรณนา
วาสนาข้ามีที่พบพาน
เดินชมป่าดิบชื้นผืนกว้างใหญ่
หริ่งเรไรร้องเรียงเสียงประสาน
เหล่าชะนีร้องสั่งกังสดาล
แว่วหมู่ฟานเรียกชู้กู่ก้องไกล
ชื่นแสนชื่นชื่นฉ่ำธรรมชาติ
ยอมเป็นทาสเสพติดจิตคลั่งไคล้
ยามสัมผัสซาบซึ้งถึงทรวงใน
เพลินหลงใหลหิวกระหายมลายพลัน
ไกลแสนไกลเดินไกลก็เหมือนใกล้
พิศพันธุ์ไม้สัตว์ป่าค่าสวรรค์
ฅนเข่นฆ่าป่าไม้ไห้จาบัลย์
เมื่อมีวันพบเห็นเป็นอุทธรณ์
เนื้อสัตว์ป่าว่ากันนั้นอร่อย
รสคงกร่อยถอยไปจิตใจถอน
มิอยากฆ่าพล่าชีวันมันแน่นอน
เห็นละครสัตว์จริงเล่นต้องเอ็นดู
ถึงน้ำตกสูงชันขั้นเสียดฟ้า
น้ำสาดซ่ากระเซ็นเป็นฟองฟู่
ละอองไอโปรยปรายกระจายพรู
ต้องผิวรู้เย็นระรื่นทั้งคืนวัน
สมยานาม "ฝนแสนห่า" ควรค่ายิ่ง
ดังฝนจริงดุจจำแลงแกล้งเสกสรร
ละอองเม็ดเล็กฝอยร้อยเรียงกัน
ต้องรังสิมันต์รุ้งแจ่มแต้มประทาน
อธิษฐานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกทิศา
ทั่วฟากฟ้าทั่วพิภพครบสถาน
ขอคุ้มครองกรุงชิงสิ่งบริวาร
อยู่เนิ่นนานแสนนานชั่วกาลกัลป์
16 ตุลาคม 2555
แรงบันดาลใจด้วยรักธรรมชาติ
ประทีป วัฒนสิทธิ์