ค่อยๆฝึกไปครับ เดี๋ยวเก่งเอง ปิดทำไม เดี๋ยวสอน
มันก็แค่จิตที่วุ่นวาย และแก้ปัญหาไม่ได้ ด้วยจิตที่ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเป็นกำลัง มีแต่ความห่วง อาลัย วางและปลงเรื่องของ การ เจ็บ การป่วย ของคนที่รักยังไม่ได้ มันก็จบไม่ได้แบบนี้แหละ จะเอาสมาธิมาข้ม มาทำให้ลืม ก็ยากนักแล อันเนื่องจากหน้าที่ของตัวเองก็มี ความกตัญญูก็ใช่ ถ้าใครบอกให้ตั้งใจเรียนไปก่อนอันนี้ก็ยังไม่ใช่ ยังไม่ถูกใจ ใจนั้นก็อยากพักการเรียนเสียเหลือเกิน แต่มันก็เดินทางมาแล้ว ยากจะหยุดครึ่งๆกลางๆก็ใช่เรื่อง แล้วมันควรทำอย่างไรดี โอย ใครก็ได้ช่วยด้วย เป็นต้น
คำตอบที่ดีที่สุดแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะดีที่สุด ก็คือ ปัญหามีไว้ค่อยๆแก้ใข บ้างทำใจ บ้างวาง บ้างก็ข้าม บ้างก็เว้นไป บ้างก็ทิ้งมันได้ บ้างต้องลุย บ้างต้องชน อันนี้ต้องเลือกเอาเองแต่ต้องเป็นจิตที่เบิกบาน พร้อมลุยในเช้าวันใหม่ทุกครั้งที่ตื่น ถ้าทำได้ทั้งสองงานไปพร้อมๆกันได้ หลายๆงานไปพร้อมกันได้มันก็ดี อาจจะเหนื่อยหน่อย แต่ถ้าใจมีกำลังมีความเบิกบานด้วยความสนุก เพลิดเพลินแล้ว มันก็จะไม่เหนื่อยเลย จงใช้ความเพียน ความศรัทราในสิ่งที่ทำ ศรัทราสิ่งที่เราเคารพและนับถือ สุดท้านคือเจ้าต้องศรัทราในตัวเอง แล้วทำสิ่งที่ต้องทำอย่างศรัทรา และใจรัก นอกนั้นจะเป็นเช่นไรมันก็สุดแล้วแต่กรรม สุดแล้วแต่ฟ้า สุดแล้วแต่ธรรมชาติจะเป็นไปเถิด ซึ่งไม่จำเป็นที่จะต้องเสียใจ จะต้องคิดมาก หรือต้องโทษตัวเองเลย เพราะเจ้าได้ทำเต็มที่แล้ว ทำได้ดียิ่งแล้ว ขอแค่พลังจงมีแด่ท่าน เอเมน (โลกไม่ได้มีไว้ให้แบก แต่มีไว้ให้เหยียบ จำไว้ สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้)
(สนใจเป็นสาวก ขอคำปรึกษา หรือเพื่อฝึกปฎิบัติทั้งอย่างง่าย อ่อน กลาง แก่ ก็สามารถ ยินดียิ่ง)
สุดท้าย ใช้ใจล้วน ไม่จำเป็นต้องหาประคำใดๆอีกต่อไป อันนี้คงเข้าใจแล้วนะ ยังไงผมก็ส่งพลังให้อยู่ใกล้ๆอยู่แล้ว พยายามเข้านะ ขอให้ฝ่านพ้นมันไปได้
(081-6710494 เพื่อระบายได้เสมอ ถ้าอะไรๆมันจะอึดอัดไม่สบายใจหรือเกินกำลังจริงๆ )
ขอบคุณมากกกก ค่ะ แต่ที่พี่เข้าใจผิดคือ ประคำ ลูกประคำ หนูจะเอาฝึกสมาธิในการอ่านหนังสือค่ะ อยากนั่งอ่านหนังสือทั้งวันโดยที่ไม่ลุกไปไหนค่ะ ไม่เกี่ยวกับ อาการอะไรทั้งนั่นค่ะ แต่ก็ขอบคุณมากนะค่ะ